«Η ΥΛΗ ΣΤΗ ΝΑΝΟΚΛΙΜΑΚΑ»
Ερευνητική εργασία-Τάξη Α΄

ΟΜΑΔΑ:

Κάτσιου Αθανασία-Φαίδρα

Μπουτσιούκης Θανάσης

Μωραΐτη Ευδοκία

Χαραλαμπίδου Μαρία-Ραφαέλα

Χατζημιχαήλ Κωνσταντίνος

Θεσσαλονίκη, Μάιος 2012

Εισαγωγή

Νανοτεχνολογία είναι η επιστήμη που έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τις διαστάσεις των υλικών σε κλίμακα νανομέτρων και έχει αποδείξει τις εντυπωσιακές ιδιότητες που αποκτούν αυτά όταν οι διαστάσεις τους είναι μερικά νανόμετρα.

Το πρόθεμα νάνο, αντιστοιχεί στο μέγεθος 10^-9, δηλαδή το ένα νανόμετρο (nm) είναι ένα δισεκατομμύριο φορές μικρότερο από το ένα μέτρο (m). Οι διαστάσεις γίνονται ευκολότερα αντιληπτές αναφέροντας πως ένα νανόμετρο ισούται περίπου με το 1/80000 μιας ανθρώπινης τρίχας ή με το μήκος 10 ατόμων υδρογόνων σε σειρά. Έτσι χρησιμοποιούμε τον όρο νάνο όπως νανοσωματίδια, νανοϊνίδια, νανοσφαιρίδια κλπ., όταν μιλάμε για σωματίδια μεγέθους περίπου από 1 μέχρι 100 νανόμετρα.

Το άρθρο συνεχίζεται, για να το διαβάσετε όλο Κλικ εδώ...

Τρόφιμα και διατροφή : η υγεία στο πιάτο μας!
Καϊμάκη Σοφία¹, Κουτελίδου Ειρήνη², Ιατροπούλου Σοφία³, Θεοχαροπούλου Ηλιάνα⁴,
¹Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., ²Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., ³Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., ⁴Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Επιβλέποντες καθηγητές :  Γιώργος Μεμετζίδης¹, Δόμνα Ιωαννίδου²

Χημικός, Φιλόλογος, 1^ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Θεσ/νίκης

¹Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., ²Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Περίληψη

Η διατροφή αποτελεί από την προϊστορική εποχή σημαντικό στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού δεδομένου ότι συνδέεται αναπόσπαστα με το βασικό ένστικτο της επιβίωσης. Στην αρχή της ιστορίας ο άνθρωπος ήταν κυνηγός-καρποσυλλέκτης, δηλαδή εξασφάλιζε την τροφή του με το κυνήγι αγρίων ζώων και τη συλλογή καρπών από φυτά και δέντρα. Με την ανάπτυξη του πολιτισμού (περίπου 10000 χρόνια πριν), ο άνθρωπος άρχισε να δημιουργεί μόνιμους οικισμούς, να καλλιεργεί σε χωράφια σιτηρά και να εκτρέφει ζώα που εξημέρωσε, έγινε δηλαδή γεωργός-κτηνοτρόφος. Τα τρόφιμα είναι μίγματα αφ? ενός μακρομοριακών οργανικών ενώσεων (πρωτεϊνών, υδατανθράκων, λιπιδίων) που ο οργανισμός τις διασπά σε απλούστερες (πέψη) και αφ? ετέρου διάφορων μικρομοριακών ενώσεων (βιταμινών, μεταλλικών στοιχείων, νερού). Οι πρώτες χρησιμεύουν στην συντήρηση, στην ανάπτυξη του οργανισμού καθώς και στην παραγωγή ενέργειας που είναι απαραίτητη για τη επιβίωση του οργανισμού. Οι δεύτερες ενισχύουν κυρίως την άμυνα του οργανισμού προστατεύοντας τον από ασθένειες και παίζουν βασικό ρόλο στην άριστη λειτουργία πολλών βιοχημικών λειτουργιών. Μονάδα ενέργειας είναι η μεγάλη θερμίδα ή kcal που αντιστοιχεί στη θερμότητα που απαιτείται για να ανέβει η θερμοκρασία 1lt νερού κατά 1⁰C. Για λόγους ευκολίας τα τρόφιμα χωρίζονται σε 5 ομάδες ανάλογα με την συγγένεια των θρεπτικών συστατικών που περιέχουν: ομάδα λαχανικών & φρούτων, ομάδα ψωμιού, δημητριακών & οσπρίων, ομάδα γαλακτοκομικών, ομάδα κρέατος, αυγών & ψαριών, ομάδα λιπών & ξηρών καρπών. Η μεσογειακή δίαιτα θεωρείται η πιο ισορροπημένη στον κόσμο και περιλαμβάνει λίγο κρέας, αρκετό ψάρι, αρκετά όσπρια, άφθονα φρούτα και λαχανικά, ελιές και λάδι ελιάς, μαύρο ψωμί και κόκκινο κρασί. Σύμφωνα με πολλές επιστημονικές μελέτες οι διατροφικές συνήθειες αποτελούν βασικό παράγοντα διατήρησης της υγείας και αποφυγής σοβαρών ασθενειών όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, τα εγκεφαλικά κ.λ.π. Τέλος επίδραση στην ανθρώπινη υγεία έχουν η πληθώρα χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα για λόγους αύξησης της παραγωγικότητας, βελτίωσης της ποιότητας, συντήρησης, αποθήκευσης, όπως π.χ. τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, οι ορμόνες, τα ζιζανιοκτόνα, τα αντιβιοτικά, τα πρόσθετα κ.λ.π.

ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ : διατροφή, πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες, βιταμίνες, πρόσθετα(Ε)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η τροφή ήταν πάντα μια από τις βασικότερες πλευρές της ζωής του ανθρώπινου όντος. Οι πρόγονοι μας στην παλαιολιθική εποχή, βάσιζαν τη διατροφή τους σε λαχανικά, φρούτα, καρπούς, ρίζες και κρέας. Δημητριακά, πατάτες, ψωμί και γάλα δεν υπήρχαν καθόλου. Ο προϊστορικός άνθρωπος δεν ήταν σαρκοβόρο, αλλά παμφάγο όν που αγαπούσε τα λαχανικά (κυνηγός - καρποσυλλέκτης). Μάζευε σπόρους και άγρια μούρα, χρησιμοποιούσε φυτά και βότανα για γεύση και συντηρούσε το ψάρι και το κρέας. Η ανάγκη του για άλλες αναγκαίες ουσίες βρίσκονταν στα ψάρια, ενώ επιπλέον πρωτεΐνες λάμβανε από όσπρια. Μία επαναστατική εξέλιξη όμως που συνέβη πριν 10000 χρόνια (νεολιθική εποχή), άλλαξε για πάντα την μοίρα των ανθρώπων: οι συνθήκες έγιναν πιο ήπιες στη Γή και άρχισε έτσι να αναπτύσσεται σιγά-σιγά η αγροκαλλιέργεια και η κτηνοτροφία. Ο παράλληλος συνδυασμός καλλιεργούμενων φυτών και οικόσιτων ζώων εξασφάλισε μία δυναμική οικονομία, ικανή να συντηρήσει μεγαλύτερους οικισμούς και πληθυσμούς σε σύγκριση με το κυνήγι και τη συλλογή καρπών

H ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Τις διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων χαρακτήριζε η λιτότητα, κάτι που αντικατόπτριζε τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες διεξαγόταν η ελληνική γεωργική δραστηριότητα. Θεμέλιο τους ήταν η λεγόμενη «μεσογειακή τριάδα»: σιτάρι, λάδι και κρασί. Στη βάση της διατροφής τους συναντούμε τα δημητριακά και σε περιπτώσεις ανάγκης μείγμα κριθαριού με σιτάρι, από το οποίο παρασκευαζόταν ο άρτος. Με το σιτάρι οι αρχαίοι τάιζαν και τα ζώα. Τα δημητριακά συνοδεύονταν συνήθως από οπωροκηπευτικά (λάχανα, κρεμμύδια, φακές κ.λ.π ). Η κατανάλωση κρέατος και θαλασσινών σχετιζόταν με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, και με το αν κατοικούσε κανείς στην πόλη, στην ύπαιθρο ή κοντά στη θάλασσα. 

Το άρθρο συνεχίζεται, για να το διαβάσετε όλο Κλικ εδώ...