Δικαίωμα ιδιοκτησίας και κοινωνικές ανισότητες
Εργασία των μαθητών της Α Λυκείου στο μάθημα «Πολιτική Παιδείας
Επιβλέπων καθηγητής: Θεοδόσιος Συκάς
Επεξεργασία κειμένων: Άννα-Μελίνα Χατζηλαζάρου & Κωνσταντινίδου Μαρία
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2013
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων «χρειάζονται μέτρα που πολλές φορές είναι αδύνατα». Στο στόμα ενός πολιτικού ή ενός θετικιστή επιστήμονα η φράση αυτή θα ήταν αντιφατική, αδόκιμη, εξω-λογική, ουτοπική και ως εκ τούτου απαράδεκτη. Πώς είναι δυνατόν να ληφθούν μέτρα αδύνατα; Στο στόμα, όμως, ενός εφήβου τα λόγια αυτά αποκτούν ένα νόημα οραματικό, ποιητικό και για αυτό ανώτερο και πιο σαγηνευτικό.
Αποκαλύπτουν με όχημα το λόγο, δηλαδή τη σκέψη, έναν εαυτό στον οποίο η, ελλιπής ακόμη, ακαδημαϊκή γνώση συνυφαίνεται και συμπληρώνεται από την ευαισθησία που μπορεί να εκτείνεται ως το αδύνατο καλώντας την πραγματικότητα να ακολουθήσει. Έναν εαυτό, στον οποίο τα σύνορα της φαντασίας δεν έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα της ερμηνείας. Ο εαυτός του εφήβου φαίνεται να μην έχει ακόμη διασπαστεί σε δύο επιμέρους, έναν που γνωρίζει και ερμηνεύει και έναν άλλο που υπάρχει και δρα. Για αυτό και η ουτοπία είναι κατορθωτή. Είναι η υπαρκτή εκείνη περιοχή του πραγματικού που δεν κατάφερε να φωτίσει η ανεπαρκής ευαισθησία των ενηλίκων. «Είχαμε την πείρα, αλλά μάς διέφευγε το νόημα / Κι η προσέγγιση στο νόημα αποκαθιστά την πείρα», όπως λέει ο Έλιοτ.
Αυτήν την αδιαχώριστη ενότητα γνώσης και ύπαρξης, επιστήμης και ευαισθησίας, επιστήμης και αρετής, όπως θα ήθελε ο Πλάτων, αποσκοπούσε να αναδείξει η εργασία των μαθητών της Α΄ Λυκείου στο πλαίσιο του μαθήματος «Πολιτική Παιδεία» με θέμα: πώς θα μπορούσε να συνυπάρχει η ατομική ιδιοκτησία με περιορισμένες κοινωνικές ανισότητες; Συγκεκριμένα, το θέμα της εργασίας ήταν:
«Η μετατροπή ενός αγαθού σε εμπόρευμα και κατ' επέκταση η ανταλλαγή εμπορευμάτων που αποτελεί την κινητήρια δύναμη των σύγχρονων οικονομιών προϋποθέτει την ύπαρξη ατομικής ιδιοκτησίας(π.χ. σπίτι, αυτοκίνητο, μέσα παράγωγης κ.α.). Για αυτό και το κράτος, στο θεμελιώδη νόμο του που είναι το Σύνταγμα προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία. (βλ. αρ. 17 του Ελληνικού Συντάγματος). Ταυτόχρονα, η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας επιτρέπει λίγους σχετικά ανθρώπους να κατέχουν μεγάλη ατομική ιδιοκτησία και πολλούς να έχουν μικρή ιδιοκτησία πράγμα που αναπόφευκτα οδηγεί στην εμφάνιση κοινωνικών ανισοτήτων.
Ερώτημα:
Να καταγράψετε συνοπτικά τις σκέψεις σας σχετικά με τους τρόπους που μπορεί να λυθεί αυτή η αντίφαση, δηλ., να συνυπάρξει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς έντονες τουλάχιστον κοινωνικές ανισότητες».
Τις ενυπόγραφες σκέψεις για το παραπάνω θέμα, ενός εκάστου μαθητή της Α? Λυκείου του 1ου Προτύπου Πειραματικού Λυκείου Θεσσαλονίκης του σχολικού έτους 2013-2014 φιλοξενεί ο μικρός παρόν τόμος.
Ενδεικτικό της συνθετικής σκέψης των παιδιών είναι ότι, πιθανώς ανεπίγνωστα, στα κείμενα τους συνυπάρχουν μια σειρά ετερόκλητων θεωριών, από το σοσιαλισμό έως τον οικονομικό φιλελευθερισμό και προσωπικοτήτων της θεωρίας και της εγκόσμιας και υπερβατικής εμπειρίας, από τον Μαρξ και τον Λένιν έως τον Κέινς και από τον Σωκράτη έως τον Γκεβάρα και τον Χριστό. Πεδία του πνεύματος και της εμπειρίας που δε συνένωσε η λογική ανάλυση συνυφαίνονται στη σκέψη των παιδιών υπό το φως της αθωότητας και της πίστης τους σε μια αρμονικότερη ανθρώπινη συνύπαρξη. Σταχυολογώ ατάκτως:
«Να αυξηθούν οι φόροι στους πλούσιους, να δοθούν κίνητρα στους ανέργους, να γίνει αναγκαστική αναδιανομή της γης, να δημευθεί η περιουσία των πλουσίων, να δοθούν άτοκα δάνεια, να παραχωρηθούν δημόσια κτίρια σε αστέγους, τα αγαθά να μη μετατρέπονται σε εμπορεύματα, να τεθεί όριο στην ατομική ιδιοκτησία, το εισόδημα να δίνεται βάσει της ανθρώπινης προσπάθειας, να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι με αποκλειστική ασχολία την εύρεση εργασίας στους ανέργους, να γίνουν συνεταιρισμοί ως αντίβαρο στις πολυεθνικές, να καταργηθούν να μονοπώλια και τα καρτέλ, να κρατικοποιηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, να γίνουν κολεκτίβες, σε κάθε οικογένεια να δίνεται ένα σπίτι και ένα ελάχιστο εισόδημα, να γίνονται φιλανθρωπίες, να εφαρμόσουμε ανταλλακτική οικονομία, να στραφούμε στην τέχνη που εξαφανίζει τα χάσματα, να αλλάξουν τα αξιακά πρότυπα, οι πλούσιοι να καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των φτωχών, κάθε πολίτης να λειτουργεί συνειδητά και νόμιμα, θα πρέπει και εμείς οι ίδιοι να σταματήσουμε να ταυτίζουμε το «είναι» με το «έχειν», οι πλούσιοι να επενδύουν και όχι να συσσωρεύουν πλούτο, οι φιλελεύθεροι δημοκράτες κατέληξαν ολιγάρχες του πλούτου, όσοι δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και χαίρονται όλες αυτές τις ατομικές ιδιοκτησίες έχουν κάνει παραπτώματα είτε μικρά είτε μεγάλα, να απαγορευτεί η κατάσχεση της πρώτης κατοικίας, να διασφαλιστεί ο κατώτατος μισθός, μέρος του ΦΠΑ να δίνεται ως αμοιβή στους εργαζόμενους, να γίνει από κοινού προσδιορισμός των αναγκών μιας κοινωνίας, οι πλούσιοι να παραχωρούν δικαίωμα χρήσης των αγαθών τους στους φτωχούς, να φτιάξουμε συμμετοχικές επιχειρήσεις, οι καταναλωτές να μοιράζονται ομοιόμορφα στα καταστήματα, οι εργαζόμενοι να πληρώνονται με ποσοστό από τα κέρδη, να υπάρχει αξιοκρατία, να γίνει μοίρασμα του παγκόσμιου πλούτου από την αρχή, η ευτυχία του ενός να στηρίζεται στην ευημερία του συνόλου, μια ανθρωπιστική παιδεία η οποία θα μας διδάξει το σεβασμό στον άνθρωπο και θα μας μυήσει στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης».
Μια ανθρωπιστική παιδεία, σκέφτομαι, είναι αυτή που διασώζει την ακεραιότητα του ανθρώπινου προσώπου, όταν καθρεφτίζει τα πρόσωπα όλων που είναι και το πρόσωπο του ενός. Η διατήρηση αυτής της ενότητας που είναι αρραγής στην πρώιμη νεότητα (είναι μελωδικότατη η ηχητική συγγένεια ενότητας και νεότητας), κατακερματισμένη, όμως, στην ενήλικη ζωή, και συντίθεται από το συγκερασμό γνώσης και ύπαρξης, λογικής και συναισθήματος, αριστείας και αυτοπροσφοράς θα ήταν, ίσως, το όραμα μιας παιδείας γνήσια ανθρωπιστικής, πάνω στην οποία θα μπορούσαμε να επαναδιατυπώσουμε το ερώτημα για την επίλυση των κοινωνικών ανισοτήτων....«Ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος». Καλή ανάγνωση.
Θεοδόσης Συκάς, Δρ. Οικονομολόγος
· Αύξηση της φορολόγησης στα υψηλά εισοδήματα.
· Αύξηση της φορολόγησης των μεγάλων περιουσιών.
· Κίνητρα σε ανέργους για να ανοίξουν δικές τους επιχειρήσεις.
· Κίνητρα σε μεγάλες επιχειρήσεις για επιπλέον ανάπτυξη με υποχρεωτική δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
· Επαγγελματικά σεμινάρια σε ανέργους, μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης πάνω σε νέα επαγγέλματα, νέες μορφές απασχόλησης, νέες τεχνολογίες.
· Διανομή κρατικής γης σε όσους είναι ακτήμονες και επιθυμούν να επιστρέψουν στα χωριά τους για να γίνουν αγρότες.
Ορφανίδης Κυριάκος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το φαινόμενο της άνισης κατανομής του πλούτου μαστίζει όχι μόνο την σύγχρονη κοινωνία, αλλά και όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες από την αρχαιότητα ακόμα, δημιουργώντας σημαντικά κοινωνικά προβλήματα, όπως η κοινωνική ανισότητα, η φτώχεια και η εξαθλίωση. Τα προβλήματα αυτά οδηγούν σε εκδηλώσεις μίσους και βίας απέναντι σε όσους συγκεντρώνουν τον πλούτο, που αν και δικαιολογημένες έως έναν βαθμό δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία, ειδικά μάλιστα όταν η ίδια αυτή κοινωνία προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία νομικά. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να ενισχυθεί η κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουμε σε ακρότητες.
Σε πρώτη φάση, η ενίσχυση των θεσμών όπως η δωρεάν παιδεία για όλους και η επαγγελματική κατάρτιση βοηθούν τα άτομα ακόμα και των φτωχότερων, μη-προνομιούχων τάξεων, να μορφωθούν και ακολουθώντας την σταδιοδρομία που επιθυμούν, να παλέψουν για την άνοδο τους σε υψηλές θέσεις που τους προσδίδουν δύναμη, κύρος και μια καλύτερη ζωή, απαλλαγμένη από την φτώχεια και την στέρηση. Δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να μην τονιστεί αρκετά η σημασία της κοινωνικής κινητικότητας που προωθεί η δωρεάν παιδεία για την ανάπτυξη και την άνοδο του βιοτικού επίπεδου μιας κοινωνίας.
Η ενίσχυση των κατωτέρων τάξεων είναι ζωτικής σημασίας για την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Παρόλα αυτά όμως δεν αρκεί σαν μοναδικό μέτρο. Οι τεράστιες περιούσιες και ο πλούτος που συσσωρεύεται στα χεριά των λίγων πρέπει να περιοριστεί, και να επιβαρυνθεί με τις ανάλογες ευθύνες προς το κοινωνικό σύνολο. Ο απλούστερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μια δικαιότερη κατανομή των φόρων. Μια λύση θα ήταν λοιπόν, όσο αυξάνει η ατομική ιδιοκτησία τόσο να αυξάνουν και οι φόροι, έτσι ώστε τα υπέρογκα εισοδήματα να επιβαρύνονται με τους αντίστοιχους φόρους ενώ τα χαμηλά εισοδήματα να μένουν πρακτικά αφορολόγητα. Με αυτόν τον τρόπο οι μεγάλες περιούσιες αντί να επιβαρύνουν την κοινωνία θα βοηθούν στην ανάπτυξη της, αφού οι φόροι μπορούν να επενδυθούν στην ανέγερση σημαντικών έργων, στην δημιουργία σχολείων και νοσοκομείων και στην ενίσχυση των δημοσίων παροχών.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες είναι και η καταπολέμηση του μονοπωλίου. Οι ισχυροί κεφαλαιούχοι έχουν την δυνατότητα να ενισχύουν τις εταιρίες τους, μέσω της καλύτερης διαφήμισης και της καθιέρωσης της "μάρκας" (brand names), ενώ καταφέρνουν ακόμα και να εξαγοράσουν η να κλείσουν άλλες, μικρότερες εταιρίες που δεν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό.
Οι μικρές εταιρίες αυτές πρέπει να ενισχυθούν, τόσο από το κράτος με διαφορές επιχορηγήσεις, όσο και απτούς πολίτες που πρέπει ως πελάτες να τις προτιμούν. Έτσι οι εταιρίες αυτές θα καταφέρουν να επεκταθούν και να ισχυροποιήσουν την θέση τους στην αγορά, πλήττοντας το μονοπωλιακό σύστημα των μεγάλων εταιριών.
Μπορεί το μονοπώλιο να είναι από μόνο του ένα σημαντικό ζήτημα για την παγκόσμια οικονομία, όμως το μονοπώλιο των πολυεθνικών εταιριών είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για την εγχώρια οικονομία, αφού ακόμα και οι μεγάλες εταιρίες μια χώρας δεν μπορούν να συναγωνιστούν τις πολυεθνικές, που έχουν την δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τα φτηνά εργατικά χεριά των χώρων του τρίτου κόσμου για να παράγουν μαζικά φτηνά προϊόντα. Οι εταιρίες αυτές πρέπει να επιβαρυνθούν ιδιαίτερα με φόρους στα εισαγόμενα τους προϊόντα, έτσι ώστε να μειωθεί η μονοπωλιακή τους ισχύς.
Σίγουρα ένα πρόβλημα που έχει τις ρίζες του τόσο βαθιά στην παγκόσμια οικονομία, όπως αυτό της ανισοκατανομής του πλούτου, είναι δύσκολο να εξαλειφθεί εντελώς, όμως στην περίπτωση που επιβληθούν τα μέτρα αυτά θα μειωθεί σε ένα μεγάλο ποσοστό, και μάλιστα χωρίς καμία απολύτως καταπάτηση του βασικού δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας.
Παπαθανασίου Μήνα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για την μεγαλύτερη δυνατή εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων θα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στις δυο αυτές αντικρουόμενες πλευρές. Θα πρέπει δηλαδή να εφαρμοστεί μια μερική δήμευση των ατομικών περιουσιών ορισμένων υπερβολικά εύπορων ανθρώπων με τελικό αποδέκτη τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, έτσι ώστε να επέλθει κάποια ισορροπία. Για να πραγματοποιηθεί όμως μια τέτοια κίνηση θα πρέπει να γίνουν και οι απαραίτητες τροποποιήσεις στο σύνταγμα. Ακόμη μια πιο προσιτή λύση θα ήταν η ίση παροχή ευκαιριών στους ανθρώπους για ανάπτυξη, έτσι ώστε η πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου να βρίσκεται περίπου στο ίδιο οικονομικό επίπεδο με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων.
Παπακωνσταντίνου Βασίλης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κοινωνικές ανισότητες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα ότι και να κάνουν οι κυβερνήσεις. Όμως, καθώς οι αντιδράσεις των πολιτών είναι έντονες, πιστεύω πως η πολιτεία θα έπρεπε να ενεργεί με περισσότερη ευαισθησία ως προς την ισότητα των ανθρώπων. Παρόλο που είναι σχεδόν αδύνατο να εξισορροπηθούν οι δύο σχέσεις, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να βρουν ορισμένες λύσεις για να βοηθήσουν τους οικονομικά αδύναμους. Τέτοιες λύσεις για παράδειγμα θα μπορούσαν να είναι τα επιδόματα (ανεργίας, πολύτεκνων) με μεγάλη χρονική διάρκεια και σε πολλούς τομείς και τα άτοκα δάνεια με προνομιακούς όρους. Επιπλέον απαραίτητος νόμος για την προσπάθεια εξισορρόπησης των δύο σχέσεων θα ήταν η επιβολή φόρων μόνο στους οικονομικά ισχυρούς και όχι σε ανθρώπους που πλήττονται από τη φτώχια. Τέλος, για να εξαλείψει το φαινόμενο των άστεγων ανθρώπων θα μπορούσαν να παραχωρηθούν δημόσια κτήρια σε αστέγους τα οποία δεν χρησιμοποιούνται.
Παπαχρυσάφης Θοδωρής
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
1. Λιγότερες δημοπρασίες σπιτιών από κατασχέσεις.
2. Λιγότερη μετατροπή αγαθών σε εμπορεύματα.
3. Φορολογία και μάλιστα μεγαλύτερη σε αυτούς που κατέχουν μεγάλη ατομική ιδιοκτησία-μικρότερη σε αυτούς που έχουν μικρή ατομική ιδιοκτησία.
4. Τα άτομα που έχουν μεγάλη ατομική ιδιοκτησία, να πουλήσουν ένα μέρος της ιδιοκτησίας τους σε προσιτές τιμές στα άτομα με μικρή ιδιοκτησία, για να εξισορροπηθεί αυτή η αντίφαση.
5. Παραχώρηση ενός τμήματος της μεγάλης ατομικής ιδιοκτησίας στον δημόσιο τομέα για την κοινή χρήση από τα άτομα με μικρή ατομική ιδιοκτησία.
6. Υποβολή ορίου για την απόκτηση ατομικής ιδιοκτησίας.
Πατσιά Χρύσα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Θα πρέπει πρώτα απ' όλα να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση για την συνύπαρξη αυτών των δύο πλευρών. Θα μπορούσαν να δημευτούν ορισμένες περιουσίες κάποιων πολύ πλούσιων ανθρώπων, αυτό όμως θα ήταν αντιδημοκρατικό.
Μία άλλη λύση θα ήταν η καλύτερη, που να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως. Αυτό είναι σαφώς πιο εφικτό, αλλά δεν παύει να είναι πάρα πολύ δύσκολο και σχεδόν ακατόρθωτο, ειδικά στις μέρες μας με την οικονομική κρίση.
Το συμπέρασμα που βγαίνει λοιπόν είναι ότι ποτέ δεν πρόκειται οι άνθρωποι να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή. Δεν είναι μόνο για την κοινωνία μας που οι διαφορές είναι σχετικά μικρές. Αυτή η διαφορά υπάρχει ακόμα και ανάμεσα σε ηπείρους. (π.χ. Αμερική-Αφρική).
Πλατσάς Πέτρος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αρχικά η κατανομή του εισοδήματος θα πρέπει να βασίζεται στην προσπάθεια του καθενός και όχι στην θέση που καταλαμβάνει. Επιπλέον το οικονομικό χάσμα θα πρέπει να μειωθεί έτσι ώστε να μην υπάρχουν λίγοι άνθρωποι οι οποίοι βγάζουν πολλά χρήματα από δουλειές οι οποίες δεν απαιτούν ιδιαίτερη προσπάθεια και όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός να βγάζει χρήματα, που πολλές φορές δεν αρκούν για την επιβίωση του. Επίσης οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αυξήσουν την φορολογία στους υψηλόμισθους με σκοπό να καλύψουν την φορολογία των ανθρώπων που δεν έχουν τα χρήματα για την πληρωμή της. Έπειτα, θα ήταν αποτελεσματική η δήμευση περιουσιών πλούσιων ανθρώπων, οι οποίοι, είτε δε χρησιμοποιούν αυτή την περιούσια καθόλου, είτε έχει γίνει κάποια καταγγελία για φοροδιαφυγή. Τέλος το κράτος θα πρέπει αν ενισχύσει τις μικρές επιχειρήσεις με σκοπό την κατάργηση της κυριαρχίας της εθνικής αγοράς από μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, που είναι κερδοφόρες μόνο για μερικούς ιδιώτες.
Ρήγινος Μανόλης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στις μέρες μας επιδεινώνεται όλο και περισσότερο η αντίφαση ανάμεσα στους λίγους σχετικά ανθρώπους με μεγάλη ατομική ιδιοκτησία και τους πολλούς με μικρή ατομική ιδιοκτησία. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα υπάρχουν πολλοί τρόποι. Έτσι, πρώτα από όλα θα μπορούσαν να φορολογούνται περισσότερο τα άτομα με ατομική ιδιοκτησία και όσο πιο μεγάλη είναι, τόσο περισσότερο να φορολογούνται. Επιπρόσθετα, απαραίτητη θα ήταν η συμβολή του κράτους για την ακόμα πιο δύσκολη πώληση της ατομικής ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να μην γίνονται θύματα εκμετάλλευσης άτομα με μικρή ατομική ιδιοκτησία. Εκτός αυτού, οι οικονομικά ισχυρότεροι, θα ήταν καλό, να πληρώνουν ένα επιπλέον ποσό στο κράτος για τους οικονομικά αδύνατους. Ταυτόχρονα, πρέπει να διοριστούν δημόσιοι υπάλληλοι που θα ασχολούνται εξ? ολοκλήρου με την εύρεση εργασίας σε ανέργους. Τέλος, σημαντικό ρόλο θα έπαιζε η δωρεάν παροχή στέγασης σε άτομα που μπορούν να αποδείξουν ότι είναι άστεγοι.
Σακελλάρης Αρσένης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αρχικά θα πρέπει να υπάρχει ισότητα στην κατανομή του εισοδήματος. Δηλαδή οι μισθοί να μην είναι μεγαλύτεροι από την μία περιοχή στην άλλη όσο αναφορά ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Επιπλέον να μην υπάρχει ένα τόσο μεγάλο οικονομικό χάσμα μεταξύ των επαγγελμάτων, δηλαδή να μειωθούν οι μισθοί των ανθρώπων που βγάζουν πολλά χρήματα και να αυξηθούν οι μισθοί αυτών που παίρνουν λίγα, σε τέτοιο επίπεδο όμως, ώστε να μην αδικηθούν αυτοί που αφιέρωσαν περισσότερο χρόνο και κόπο για να πετύχουν στην ζωή τους. Ακόμη θα χρειαστεί να υπάρξει κάποιο όριο στην περιουσία που θα έχει κάποιος και αν υπερβεί το όριο αυτό τότε τα χρήματα του να μοιράζονται στους οικονομικά ασθενέστερους. Οι κυβερνήσεις χρειάζεται να αυξήσουν τους φόρους στους υψηλόμισθους και να μειώσουν τους φόρους των χαμηλόμισθων. Η κοινωνία θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερη αν ο καθένας δεν κοίταζε μόνο το ατομικό του συμφέρον αλλά ενδιαφερόταν και για τους συνανθρώπους του. Έτσι θα μειώνονταν ο ανταγωνισμός και οι ανισότητες.
Σιδηρόπουλος Σωτήρης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
1. Πιστεύω πως ένας καλός τρόπος για να λυθεί αυτό το πρόβλημα είναι να μεταφέρονται μέσο τον φόρων χρηματικά ποσά από τους πλούσιους στους φτωχούς. Έτσι ακόμα και αν οι πλούσιοι γίνουν κάποια στιγμή φτωχοί, θα παίρνουν χρήματα από τους πλουσιότερους.
2. Ένας 2ος τρόπος για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, είναι αν κάθε οικογένεια δικαιούνταν ένα σπίτι και ένα εισόδημα από την δημιουργία της, έτσι κάθε άνθρωπος θα είχε τα στοιχειώδη αγαθά από την γέννηση του και με το εισόδημα του θα μπορούσε να κερδίσει ότι άλλο ήθελε.
Σπιτάλας Αλέξανδρος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στη σύγχρονη εποχή τα συνεχώς αυξανόμενα υλικά αγαθά που ο καθένας μας ευελπιστεί να αποκτήσει, έχουν δημιουργήσει την ανάγκη της προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας. Παράλληλα όμως, η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας από το Σύνταγμα έχει οδηγήσει στην εμφάνιση κοινωνικών ανισοτήτων, ανάμεσα σε αυτούς που κατέχουν μεγάλη ατομική ιδιοκτησία και εκείνους, που πλειοψηφούν, με μικρή ιδιοκτησία. Θα μπορούσε άραγε αυτή η ευρεία κοινωνική διαστρωμάτωση να εξισορροπηθεί; Αρχικά, θεωρώ πως σε θεσμικό επίπεδο το κράτος-κυβέρνηση οφείλει να δώσει κίνητρα (όπως η χαμηλή φορολόγηση) στους πολλούς με μικρή ιδιοκτησία, έτσι ώστε αυτοί με τη σειρά τους σε ατομικό επίπεδο, ίσως με καλύτερη μόρφωση, ή και με περισσότερη εργασία, να αυξήσουν τα αγαθά τους. Μπορεί το παραπάνω να φαντάζει ουτοπία αλλά θεωρώ πως αν επιδιώκεται να επιτευχθεί από γενιά σε γενιά ίσως τελικά να πετύχει. Σε συλλογικό επίπεδο δε, πιστεύω πώς για να εξομαλυνθούν τα πράγματα πρέπει να «υποβαθμίσουμε» τους λίγους με μεγάλη ιδιοκτησία (λαμβάνοντας ως δεδομένο πως κι αυτοί εργάστηκαν για να αποκτήσουν ότι έχουν).Είμαι της άποψης, λοιπόν, ότι εφόσον υπάρχει αυτή η κοινωνική ανισότητα επιθυμία και στόχος μας, θα ήταν καλό να είναι η άνοδος των πολλών στο «στρώμα» αυτών με τη μεγάλη ιδιοκτησία. Προφανώς, όμως, είναι αναγκαία και η μεγαλύτερη φορολόγηση σε εκείνους που ανήκουν στην ομάδα των λίγων με πολλές ιδιοκτησίες. Ποιός ξέρει ίσως τελικά με συνεργασία, διάθεση, υπομονή και ΔΟΥΛΕΙΑ καταφέρουμε να αλλάξουμε σε κάποιον βαθμό τον κόσμο!
Συμενωνίδου Αλεξάνδρα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένας τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να αμβλυνθούν ? εν μέρει ? οι ανισότητες είναι να τεθούν από το κράτος περιορισμοί όσον αφορά στον αριθμό των σπιτιών, των χωραφιών, κτλ. Δηλαδή το κράτος να περιορίσει τους πολίτες στον αριθμό των περιουσιακών τους στοιχείων. Όσοι τον υπερβαίνουν, θα μπορούσαν να ανταλλάξουν αυτά τους τα υπάρχοντα μ? ένα χρηματικό ποσό (καθορισμένο βάσει νομοθεσίας ανάλογα με κάποια κριτήρια) κι αυτά να δίνονται σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα ή αμελητέα πράγματα.
Ένας άλλος τρόπος θα ήταν η συγκέντρωση χρημάτων από το κράτος (κυρίως όσων καταχρώνται ή ένα τμήμα της φορολογίας) και η παραχώρηση αγαθών αξίας ενός σπιτιού ή αυτοκινήτου σε ανθρώπους που τα χρειάζονται πραγματικά. Επιπλέον, η σωστότερη διαμόρφωση της φορολογίας και η επιβάρυνση του κάθε πολίτη μ? ένα επιπλέον χρηματικό ποσό (φόρο) θα έπρεπε να γίνεται σε αναλογία με τα υπάρχοντά του και το εισόδημά του, για να είναι και πιο αποδοτικό το σύστημα και πιο δίκαιο προς τους πολίτες.
Τέλος, η εξάλειψη του μονοπωλίου θα αποτελούσε έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, αφού το κέρδος των εταιριών και των επιχειρήσεων θα μοιραζόταν σε πολλούς και δε θα περιοριζόταν μόνο σε έναν, με αποτέλεσμα να γίνεται ένας πιο ισομερής καταμερισμός (όσο είναι δυνατόν) των αγαθών.
v Υπάρχει όμως και κάτι το οποίο ισχύει ακόμα και (ιδιαίτερα) σήμερα, αλλά για πολύ πιο μικρής αξίας αντικείμενα, τα οποία όμως αποτελούν ατομική ιδιοκτησία. Δηλαδή η συγκέντρωση ρούχων, η προσφορά φαρμάκων κτλ. σε οργανωμένες ενέργειες και προσπάθειες της εκκλησίας ή κι άλλων φορέων μπορεί να βοηθήσει, κυρίως όταν προσφερθούν από ανθρώπους με πολλά σε ανθρώπους με λίγα ή και καθόλου υπάρχοντα.
Τζουρέλη Ρόζμαρι
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένας τρόπος για την επίλυση των κοινωνικών ανισοτήτων, αν και είναι εντελώς ουτοπικός, θα μπορούσε να είναι μια ανακατανομή του πλούτου, τόσο σε ατομικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα για να μην ανοίξει ξανά η ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων θα πρέπει να υπάρχει ένας βασικός μισθός, τον οποίον θα λαμβάνουν όλοι, απλά εκείνοι οι οποίοι ασκούν επαγγέλματα που απαιτούν υψηλά προσόντα θα λαμβάνουν κάποιο extra επίδομα σε σχέση με τους άλλους. Τέλος, μια ακόμη λύση, θα μπορούσε να είναι η καταπολέμηση, από το κράτος, των μονοπωλίων και των cartel.
Τζώτζης Βαγγέλης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
· Μείωση των φόρων στους χαμηλόμισθους και αντίστοιχη αύξηση στους υψηλόμισθους, ώστε με την πάροδο του χρόνου να μειωθεί η κοινωνική-οικονομική διαφορά τους.
· Αύξηση των κοινωνικών παροχών σε χαμηλόμισθους.
· Χορήγηση άτοκων δανείων στους χαμηλόμισθους.
· Επιδόματα του κράτους για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ανέργων.
· Εκπαιδευτικά προγράμματα επιμόρφωσης των ανέργων, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις καινούριες απαιτήσεις της τεχνολογίας.
· Δημιουργία ομάδων αλληλοβοήθειας για τους απόρους.
Τσακαλέρης Κωνσταντίνος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Είναι αλήθεια πως στην κοινωνία μας εμφανίζονται κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες οφείλονται κυρίως στο γεγονός ότι, ενώη πλειοψηφία των ανθρώπων διαθέτουν σχετικά μικρές περιουσίες υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι κατέχουν μεγάλη ατομική ιδιοκτησία. Αυτή η αντίφαση μπορεί να λυθεί εάν το κράτος λάβει κάποια μέτρα.
Ειδικότερα το κράτος:
· Μπορεί να ενισχύσει οικονομικά τα κοινωνικά ασθενέστερα στρώματα με την
παροχή επιδομάτων .
· Επίσης θα μπορούσενα μειώσει τους φόρους σε αυτούς που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
Εκτός από τα μέτρα που θα μπορούσε να λάβει το κράτος οι εύποροι:
· Θα μπορούσαν και αυτοί με τον δικό τους τρόπο να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους(με εράνους ή με φιλανθρωπίες).
Βέβαιαυπάρχουν και άλλοι τρόποι για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων όπως για
παράδειγμα:
· η δήμευση περιουσιών αλλά πιστεύω πως δεν θα χρειαστεί να
καταφύγουμε σε κάτι τέτοιο.
Τσακαλίδου Μικαέλα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
· Hκοινωνία μπορεί να προσφέρει στους πολίτες ισότιμα θέσεις εργασίας, έτσι ώστε όλοι να έχουν περίπου ίσο εισόδημα. Με αυτό τον τρόπο θα αποφεύγονται κοινωνικές ανισότητες (κοινωνικό επίπεδο).
Το κράτος, σε περίπτωση που η χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, πρέπει να βρει τρόπους να την ξεπεράσει. Η ψυχολογία όλων των ανθρώπων θα αλλάξει. Οι επιχειρήσεις θα αναπτυχθούν και θα προσφέρουν θέσεις εργασίας.
· Η κυβέρνηση θα πρέπει να ελέγχει καλύτερα τους πολίτες. Μερικοί φοροδιαφεύγουν, άλλοι κερδίζουν μεγάλα χρηματικά ποσά ανέντιμα. Όταν όμως δεν συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα και οι πολίτες πληρώνουν τους φόρους τους, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνουν διάφορες υπηρεσίες από το κράτος, όλοι είναι ικανοποιημένοι και ίσοι μεταξύ τους και εξαλείφονται έτσι οι κοινωνικές διαφορές (θεσμικό επίπεδο).
· Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος πρέπει να μορφώνεται και να εκπαιδεύεται συνεχώς για να έχει μια δουλειά που να τον ικανοποιεί και να τον εκφράζει. Όταν όλοι οι πολίτες έχουν το ίδιο επίπεδο μόρφωσης και με την προϋπόθεση ότι η χώρα δε βρίσκεται σε οικονομική κρίση, όπως είπαμε πριν, τότε όλοι θα έχουν δουλειά και άρα θα είναι στο ίδιο κοινωνικό επίπεδο (ατομικό επίπεδο).
Τσίγκας Θοδωρής
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το φαινόμενο της κοινωνικής ανισότητας μαστίζει εδώ και χρόνια την κοινωνία δημιουργώντας σοβαρά κοινωνικά προβλήματα τα οποία δύσκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Παρόλα αυτά, υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης οι οποίοι εάν πραγματοποιηθούν θα παρατηρηθεί μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Για αυτό το λόγο θα πρέπει το κράτος να κινητοποιηθεί βάζοντας σε λειτουργία τους αργοκίνητους μηχανισμούς του. Θα πρέπει να θεσπίσει νόμους ώστε να βοηθούν τους αδύναμους κοινωνικά ανθρώπους με επιδόματα, ενισχύοντας τα ήδη υπάρχοντα. Έτσι βοηθάει τους ανθρώπους να αποκτήσουν ατομική ιδιοκτησία (π.χ. σπίτι).
Επιπλέον, οι εύποροι άνθρωποι της χώρας μας έχοντας τόση μεγάλη περιουσία θα μπορούσαν να διαθέσουν, έστω ένα χρηματικό ποσό για αυτούς, το οποίο προσφέροντάς το σε αδύναμους κοινωνικά ανθρώπους θα τους βοηθήσει πολύ στην απόκτηση στοιχειωδών βιοποριστικών αγαθών.
Τέλος, μπορεί το κράτος θεσπίζοντας ειδικούς νόμους για την φορολογία να ελαφρύνει φορολογικά τις ασθενέστερες τάξεις, έτσι ώστε να πληρώνουν ελάχιστα ή και καθόλου φόρους. Οι κοινωνικές ανισότητες υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, διότι αυτό εξυπηρετεί τις κυβερνήσεις όλων των χορών του κόσμου.
Τσιρώνης Νίκος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένα μεγάλο και σημαντικό πρόβλημα που μαστίζει τις σημερινές κοινωνίες είναι οι κοινωνικές ανισότητες που προκαλούνται και υπάρχουν λόγω της ατομικής ιδιοκτησίας. Το θέμα αυτό έχει απασχολήσει τους περισσότερους οικονομολόγους κατά τη διάρκεια των χρόνων, χωρίς όμως να έχει βρεθεί κάποια αποτελεσματική - ή έστω συμβιβαστική - λύση.
Παρακάτω διατυπώνονται κάποιοι πιθανοί τρόπου αντιμετώπισης του προβλήματος.
Προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα των κοινωνικών ανισοτήτων, ή έστω να μπορέσει να αντιμετωπιστεί, το κράτος θα μπορούσε να προχωρήσει σε δημεύσεις ενός μέρους της περιουσίας των πλουσίων, με αποτέλεσμα αυτή η τάξη να ισοβαθμιστεί με τις χαμηλότερες.
Ένα άλλος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος θα ήταν η επιβολή επιπρόσθετων φόρων στους οικονομικά ισχυρούς πολίτες και η μερική απαλλαγή από φόρους για τις χαμηλότερες τάξεις. Είναι λογικό οι πλουσιότεροι πολίτες να πληρώνουν μεγαλύτερα ποσά για τα κρατικά ταμεία, ενώ ταυτόχρονα τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας να απαλλάσσονται από τη φορολογία.
Στις αρχαίες κοινωνίες και στην εποχή του Μεσαίωνα, οι οικονομικά ισχυρότεροι πολίτες πλήρωναν τους φόρους που δεν μπορούσαν να πληρώσουν οι φτωχοί. Ως αποτέλεσμα, οι αρχές ήταν ευχαριστημένες με τη συλλογή των φόρων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σήμερα στις κοινωνίες, αλλά θα υπήρχαν μεγάλες αντιδράσεις από τους ισχυρούς.
Τέλος, ένας εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο, περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν ατομική ιδιοκτησία και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί.
Προφανώς δεν υπάρχει κάποια λύση που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές, αφού πάντα θα υπάρχουν αντιδράσεις. Σκοπός είναι να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση στο πρόβλημα, έτσι ώστε είναι όλες οι κοινωνικές τάξεις ικανοποιημένες και να μην αδικηθεί ή υποβαθμιστεί καμία από αυτές.
Τσιμπουκλή Σοφία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για την αποφυγή των κοινωνικών ανισοτήτων, πρέπει να υπάρξουν λύσεις ώστε να συνυπάρξει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς αυτές τις αντιξοότητες.
Αρχικά, ένας τρόπος είναι με την θεσμοποίηση διαφόρων φόρων. Στον κάθε φορολογούμενο πολίτη θα εφαρμόζεται και ο αντίστοιχος φόρος στο εισόδημά του. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα υπάρχει συσσώρευση χρήματος (εξουσίας) σε ορισμένες ομάδες ανθρώπων, αλλά μια σχετικά ίση κατανομή που επιτρέπει την ατομική ιδιοκτησία.
Στη συνέχεια είναι καλό να ενισχυθεί η δωρεάν εκπαίδευση. Όλοι θα είναι κοινωνικά ίσοι όσο αναφορά την ποιότητα και τα χρήματα που κάποτε καταβαλλόταν για την μάθηση. Έτσι ο κάθε πολίτης θα μπορεί να αποταμιεύει περισσότερα από το εισόδημά του χωρίς να το διαθέτει για την εκπαίδευση. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην ατομική ιδιοκτησία χωρίς τις επικείμενες κοινωνικές ανισότητες.
Τσινοπούλου Νεφέλη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
· Φορολογία στους πολίτες ανάλογα με το εισόδημά τους (επιείκεια στους οικονομικά πιο αδύναμους και πιο βαριές φορολογίες στους οικονομικά ισχυρούς, π.χ. πλούσιους εισοδηματίες).
· Συνεχείς έλεγχοι στις επιχειρήσεις, ώστε να εξαλειφθούν ή τουλάχιστον να μειωθούν οι παρανομίες (π.χ. φοροδιαφυγή).
· Κρατικοποίηση μέρους των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων που ανήκουν σε λίγους ή και σε ένα μόνο άτομο.
Τυροβούζη Βάλια
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
1) Το κράτος θα μπορούσε να βάλει ένα όριο στην ατομική ιδιοκτησία του καθενός. Για παράδειγμα ο κάθε πολίτης θα μπορούσε να έχει μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό ακινήτων έτσι ώστε να μην υπάρχουν μεγάλες κοινωνικές ανισότητες.
2) Επίσης το κράτος θα μπορούσε να δίνει στους οικονομικά πιο αδύναμους μια δωρεάν κατοικία ή ένα δωρεάν αυτοκίνητο για παράδειγμα, έτσι ώστε να εξομαλύνεται η κατάσταση.
3) Θα μπορούσε να παρέχεται στους οικονομικά ασθενέστερους πολίτες κάποιο επίδομα και επίσης θα μπορούσαν να πληρώνουν λιγότερους φόρους σε σχέση με τους οικονομικά ισχυρότερους.
Χαραλαμπίδου Στέλλα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κατά την άποψή μου, προκειμένου να συνυπάρξει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, πρέπει να εφαρμοστούν κάποιες αξίες.
1. Το κράτος πρέπει να εφαρμόσει διαφορετική φορολογία στους πολίτες ανάλογα με το εισόδημα. Με τα χρήματα που θα εισπράττει από τους φόρους θα μπορεί να:
· Παράσχει αγαθά και υπηρεσίες. Πχ. φθηνά και ποιοτικά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, έτσι ώστε οι πολίτες με χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο να μπορούν να ταξιδέψουν για εξέλιξη του νου ή ακόμα και για εύρεση εργασίας.
· Προσφέρει δωρεάν και ποιοτική εκπαίδευση, έτσι ώστε όλοι οι πολίτες να μπορούν εύκολα να σπουδάσουν για να έχουν τα ίδια εφόδια.
2. Οι ευκατάστατοι πολίτες να ασχοληθούν με φιλανθρωπίες και δωρεές που θα βοηθήσουν στην καταπολέμηση της ανισότητας και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
· Πχ. Το ίδρυμα Νιάρχος δώρισε στο σχολείο μας διαδραστικούς πίνακες και βοήθησε στο μορφωτικό επίπεδο.
3. Μπορούν να δημιουργηθούν μη κερδοσκοπικές οργανώσεις/σωματεία που θα στοχεύουν στο κοινωνικό έργο, στη βοήθεια χωρίς αντάλλαγμα και να επικεντρώνονται στη συλλογική ευθύνη και όχι στην ατομική.
· πχ. Δωρεάν μαθήματα από εκπαιδευτικούς (συχνά μέσω των ενοριών) χωρίς πληρωμή.
4. Ανάπτυξη της αλληλοβοήθειας και της ανταλλακτικής βοήθειας για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο.
· πχ. Στο παρελθόν, στα χωριά επικρατούσε η αλληλοβοήθεια στο κτίσιμο των σπιτιών.
5. Σημαντικό ρόλο παίζει ο πολιτισμός και η τέχνη. Ο πολιτισμός δίνει κίνητρο και θέληση σε κάποιον να βελτιώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει. Η τέχνη ευαισθητοποιεί τον άνθρωπο και θέλει να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του. Επίσης, εξαφανίζει κάθε είδους χάσμα και φέρνει τον κόσμο ποιο κοντά.
6. Τέλος, σε ατομικό επίπεδο, μπορεί κάποιος (αφού έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση) με τη συνεχή εργασία και προσπάθεια, να αυξήσει τις δυνατότητες απόκτησης ατομικής ιδιοκτησίας.
Χατζηλαζάρου Άννα Μελίνα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Θα μπορούσε το κράτος να βγάλει νόμο που θα λέει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν παραπάνω από ένα αυτοκίνητο. Να μένουν όλοι σε πολυκατοικίες, δηλαδή να θέσει κάποια όρια στις περιουσίες των ανθρώπων. Αυτό βέβαια θα δημιουργούσε ένα έντονο κλίμα αντιδράσεων, αλλά είναι ένας τρόπος μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Επίσης, θα μπορούσε το κράτος να υπερφορολογήσει τους ανθρώπους με μεγάλες περιουσίες και τα λεφτά τα οποία θα συγκεντρώσει απ? αυτούς να τα προσφέρει σε ανθρώπους με μικρές περιουσίες. Αυτή η προσφορά βέβαια πρέπει να γίνει μέχρι ένα όριο έτσι ώστε οι φτωχοί άνθρωποι να αποκτήσουν περισσότερες ατομικές ιδιοκτησίες, αλλά όχι να ξεπεράσουν ακόμα και τους πλούσιους ως προς τα αγαθά τους.
Χατζούδη Βάγια
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μια καλή λύση θα ήταν να υπάρξει μεγαλύτερη φορολογία στους ποιο οικονομικά δυνατούς, οι οποίοι θα αναγκάζονταν να πληρώνουν τη φορολογία και από τους οικονομικά πιο αδύνατους. Μια άλλη λύση θα ήταν, όσοι έχουν εισόδημα πάνω από 50.000 ευρώ το χρόνο θα έδιναν τα παραπάνω χρήματα σε ένα ταμείο όπου αυτό θα τα μοίραζε στους οικονομικά αδύναμους πολίτες. Επίσης, θα μπορούσαν οι οικονομικά δυνατότεροι να αναλάβουν τα έξοδα ανοικοδόμησης μεγάλων έργων όπως δρόμοι, πολιτιστικά κέντρα, βιβλιοθήκες και κοινωνικές εκδηλώσεις ώστε να μην χρειάζεται οι υπόλοιποι να φορολογούνται περισσότερο. Τέλος, οι άνθρωποι που έχουν μεγάλη περιουσία θα αναγκάζονται να δημιουργούν επιχειρήσεις που θα λειτουργούν με δικά τους έξοδα. Αυτές οι επιχειρήσεις θα παραχωρούνται στους οικονομικά αδύνατους. Έτσι οι πλούσιοι θα χάνουν συνεχώς χρήματα, οι οικονομικά αδύναμοι πολίτες θα κερδίζουν χρήματα και το κράτος θα λαμβάνει έσοδα από αυτές της επιχειρήσεις.
Χρίστογλου Γιάννης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αρχικά, ως πρώτη σκέψη είναι η ίση αμοιβή των ατόμων που έχουν την ίδια η παρόμοια απασχόληση στον τομέα της εργασίας (στον δημόσιο τομέα π.χ. ο οικονομολόγος της μίας υπηρεσίας να παίρνει ακριβώς τα ίδια χρήματα με τον υπάλληλο μιας άλλης δημόσιας υπηρεσίας, ο οποίος είναι επίσης οικονομολόγος). Βέβαια εδώ εισέρχεται και ένας άλλος παράγοντας, η αποτελεσματικότητα και η παραγωγικότητα του εργαζομένου. Ως προς αυτή την παράμετρο θεωρούμε δίκαιο για αυτόν που θα εργαστεί περισσότερες ώρες να κερδίσει περισσότερα χρήματα. Με αυτό τον τρόπο οι εργαζόμενοι δεν θα επιδιώκουν καλές και ακριβοπληρωμένες θέσεις αλλά μεγαλύτερη παραγωγικότητα στον τομέα που εργάζονται, γεγονός που ωφελεί τις δημόσιες υπηρεσίες.
Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η έννοια της ζήτησης, έτσι αυτός που προσφέρει καλή ποιότητα και λογικές τιμές έχει μια υγιή και επικερδή επιχείρηση. Μέλημά μας θα έπρεπε να είναι η ποιότητα, άρα όλη η αγορά να προσφέρει καλής ποιότητας προϊόντα, καθώς επίσης και οι τιμές να μην ξεπερνάν τα πλαίσια της λογικής, ώστε οι καταναλωτές να μοιράζονται ομοιόμορφα στις αγορές και να μην συνωστίζονται σε συγκεκριμένα καταστήματα η εταιρίες. Όσο για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, μία άποψη είναι να αμείβονται με ίσο και ανάλογο ποσοστό του κέρδους της επιχείρησης στην οποία εργάζονται, έτσι ώστε ο επιχειρηματίας να μην έχει ως μόνη σκέψη την μονοφαγία και το κέδρος του.
Για την επίτευξη μιας κοινωνίας ισότητας ένας τρόπος είναι η αναδιανομή του πλούτου. Το πιο ισχυρό μέσο που έχει στα χέρια του το κράτος είναι η φορολογία. Άρα, με επιπλέον φόρους στους πολύ πλούσιους θα μπορούσε το κράτος να δώσει κάποια προνόμια και επιδοτήσεις στους πολύ φτωχούς (φτιάχνοντας σχολεία, παιδικούς σταθμούς και δημιουργώντας κάποιες θέσεις εργασίας).
Ωστόσο, πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι αυτοί που δουλεύουν και εργάζονται περισσότερο είναι επόμενο να κερδίζουν και περισσότερα. Άρα με την κατάλληλη οργάνωση μπορούμε να απαλύνουμε το περιουσιακό χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων.
Χρίστογλου Νίνα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία κατοχυρώνεται από το κράτος. Επομένως το κράτος είναι αυτό που πρέπει να περιορίσει τις αρνητικές του συνέπειες. Μια από τις βασικότερες αρνητικές συνέπειες είναι οι έντονες κοινωνικές ανισότητες, δηλαδή ο υπέρμετρος πλουτισμός ορισμένων και η φτώχεια των υπολοίπων. Η παρέμβαση αυτή μπορεί να γίνει βάζοντας κανόνες στην άσκηση αυτού του δικαιώματος, μέσω των αντιμονοπωλιακών νόμων και της προοδευτικής φορολογίας. Έτσι θα μπορέσει να καταπολεμηθεί αυτός ο υπέρμετρος πλουτισμός. Επίσης, όμως, το κράτος οργανώνει τους παραγωγούς και τους καταναλωτές σε συνεταιρισμούς για να περιορίσει την δύναμη των μεγάλων ιδιοκτητών πάνω τους. Για να επιτευχθεί αυτό όμως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το κράτος να ελέγχεται από τους αδυνάτους και να μην υποκύπτει στην δύναμη του χρήματος.
Ψάρρας Γιάννης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η ατομική ιδιοκτησία είναι ο κινητήριος μοχλός των σύγχρονων κοινωνιών. Ωστόσο, δεν είναι ισάξια κατανεμημένη και αυτό δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες. Αυτές οι ανισότητες πρέπει να εξισωθούν σε κάποιο βαθμό. Βεβαίως δεν είναι δυνατό να έχουν όλοι την ίδια ιδιοκτησία, αλλά γίνεται να βελτιωθεί η κατάσταση. Γι? αυτό, πρώτο απ? όλα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος, το οποίο με την κατάλληλη φορολόγηση, δηλαδή πιο ήπια για τους πιο αδύναμους και υψηλότερη για τους πλουσίους, μπορεί να εξασφαλίσει πόρους αλλά και να ευνοήσει αυτούς που δεν έχουν τόσα πολλά. Επίσης, μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες που θα ενθαρρύνουν τους κατώτερους ιδιοκτησιακά και οικονομικά να αναπτυχθούν, όπως επιδόματα, προγράμματα ενίσχυσης αυτών που ξεκινούν νέες δουλειές κτλ. Για να επιτευχθούν όλα αυτά, φυσικά, πρέπει να εξασφαλιστεί η εξάλειψη της ανεργίας. Διότι, αν όλοι έχουν δουλειά, όλοι θα έχουν και κάποιο εισόδημα και έτσι θα αποφευχθούν οι ακραίες καταστάσεις. Μπορούν επίσης οι ισχυροί να προσφέρουν εργασία σε άνεργους συμπολίτες τους με πρόνοια του κράτους, το οποίο μπορεί ως αντάλλαγμα να τους χορηγεί και τον κατάλληλο εξοπλισμό. Εκτάσεις μπορούν ακόμα να μοιραστούν στους πολίτες. Τέλος, η πιο ισάξια και αξιοκρατική των θέσεων στο δημόσιο θα ενισχύσει την εξίσωση των ανισοτήτων αυτών. Δηλαδή, πρέπει να υπάρχει σταθερό εισόδημα και όχι τεράστιες διαφορές μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων, όσον αφορά στους μισθούς. Συνοψίζοντας, τόσο το κράτος όσο και οι πολίτες ατομικά πρέπει να συνεισφέρουν στην μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, που θα κάνει την κοινωνία μας καλύτερη.
Αβραμίδης Στράτος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η εξισορρόπηση των κοινωνικών ανισοτήτων είναι μια δύσκολη υπόθεση ειδικά σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς, όπως αυτό στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας. Μια λύση θα μπορούσε να είναι η δημιουργία ενός ταμείου στο οποίο θα συνεισέφεραν οι πιο εύποροι με σκοπό την οικονομική στήριξη των ανθρώπων με οικονομικά προβλήματα μέσω του κράτους, ή κάτι σαν εθελοντική πρόσφορα χρημάτων για την ενίσχυση τέτοιων ανθρώπων. Επίσης, το ίδιο το κράτος θα μπορούσε να συνεισφέρει οικονομικά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σοβαρές περιπτώσεις που δεν μπορεί να βρεθεί άλλη λύση (π.χ. δήμευση περιουσίας). Βέβαια τέτοιες προσπάθειες θα έχουν αμφιλεγόμενη διαφάνεια.
Αμανατίδης Γιώργος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η γνώμη μου είναι ότι ο θεσμικός ρόλος του κράτους πρέπει να επεκτείνεται στη διευθέτηση κοινωνικών ζητημάτων όπως η μόρφωση, η ανεργία και η υγειονομική περίθαλψη, καθώς και η κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, όπως η τροφή και η στέγη, για όλους τους πολίτες. Επίσης, οι κρατικές δαπάνες μπορούν να βοηθήσουν τις πιο αδύναμες οικονομικά ομάδες και τις μειονότητες. Η ελάφρυνση της φορολογίας σε σχέση με κοινωνικά κριτήρια και η παροχή διευκολύνσεων για την απόκτηση πρώτης κατοικίας, μπορούν να συμβάλλουν θετικά στην εξισορρόπηση της κατάστασης.
Από την άλλη μεριά, οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθήσουν να παραμείνουν αλληλέγγυοι, διαφυλάττοντας έτσι τη συνοχή της κοινωνίας και την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών. Πρέπει όλοι να είναι πρόθυμοι να κάνουν θυσίες για να υπάρξει ένα κράτος που να διοικείται σωστά και μία εύρωστη οικονομία, μέσα από την οποία κάθε πολίτης θα έχει ίσες ευκαιρίες στην ατομική και κοινωνική του εξέλιξη. Γιατί η ευτυχία του ενός στηρίζεται πάντα στην ευημερία του συνόλου.
Γαλάνη Αγνή
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η ατομική ιδιοκτησία αποτελεί χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης που αποσκοπεί στη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και την εξέλιξη του. Δυστυχώς όμως σήμερα, κυρίως στις δυτικές κοινωνίες, έχει γίνει αυτοσκοπός η συσσώρευση υλικών αγαθών και πλούτου πολύ περισσότερο από όσο απαιτείται για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτό έχει ως συνέπεια την άνιση κατανομή του πλούτου και την δημιουργία κοινωνικών αντιφάσεων. Θα μπορούσαν ωστόσο να υπάρξουν τρόποι ώστε να αμβλυνθούν αυτές οι διαφορές.
1. Σε συλλογικό επίπεδο, οι κοινωνίες θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα πρότυπα και τις αξίες που προβάλλονται. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την παιδεία, στην οικογένεια και στο σχολείο. Οι νέοι λοιπόν, θα πρέπει να μάθουν να μην πέφτουν θύματα του καταναλωτισμού και της διαφήμισης, έτσι ώστε σαν ενήλικες να μην επικεντρώνονται στην απόκτηση μεγάλης ατομικής ιδιοκτησίας. Επίσης θα πρέπει να γίνουν συνειδητοποιημένοι καταναλωτές και να στηρίζουν τις ατομικές και οικογενειακές επιχειρήσεις και όχι τις μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες.
2. Σε θεσμικό επίπεδο, ο ρόλος του κράτους είναι να νομοθετεί έτσι ώστε να προστατεύονται οι μικροϊδιοκτήτες. Αυτό μπορεί να γίνει περιορίζοντας τις μονοπωλιακές καταστάσεις, ρυθμίζοντας ανάλογα την φορολογία, βάζοντας όρια και όρους στο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
3. Σε ατομικό επίπεδο, θα πρέπει να πάψουμε να λειτουργούμε μεμονωμένα ενδιαφερόμενοι μόνο για το ατομικό μας καλό αλλά να μάθουμε να λειτουργούμε πιο αλληλέγγυα για το κοινό καλό.
Γεωργά Ειρήνη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στις μέρες μας είναι δύσκολο να συνυπάρχει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς έντονες κοινωνικές ανισότητες. Για να μπορέσει να λυθεί αυτή η αντίφαση πρέπει να βρεθούν λύσεις. Η κοινωνία ή οι κοινωνικές ομάδες μπορούν να προσφέρουν ένα μηχάνημα (κάνοντας μια δωρεά για να μπορέσει να αγοραστεί το μηχάνημα) σε ένα νοσοκομείο που το έχει ανάγκη. Ακόμα μία λύση, είναι να ψηφιστεί από το κράτος ? κυβέρνηση, ένας νόμος ο οποίος να περιορίζει την ποσότητα αγαθών που έχει ένας άνθρωπος στην κατοχή του. Αν κάποιος άνθρωπος περάσει αυτό το όριο θα πρέπει να φορολογηθεί ανάλογα με το πόσο έχει υπερβεί το συγκεκριμένο όριο. Τέλος στο ατομικό επίπεδο, ένας πλούσιος μπορεί να κτίσει ή να ανακατασκευάσει ένα κτήριο, έτσι ώστε να γίνει ξενώνας αστέγων.
Γεωργάκου Αναστασία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για να μπορεί να υπάρξει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς έντονες κοινωνικές ανισότητες χρειάζονται μέτρα που πολλές φορές είναι αδύνατα. Πάντα θα υπάρχει ανισότητα μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων αλλά μπορεί να μειωθεί. Αυτοί που υπερέχουν σε αγαθά, μπορούν να κάνουν φιλανθρωπίες έτσι ώστε να βοηθήσουν αυτούς που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα. Επίσης θα μπορούσε το κράτος να "απαγορεύει" αυτές τις μεγάλες οικονομικές διαφορές και να αναγκάσει κάποιους να προσφέρουν χρήματα αν και αυτό δεν θα ήταν δίκαιο. Θα μπορούσαν οι θέσεις σε κάποιες δουλειές να δίνονται σε άτομα που έχουν περισσότερη ανάγκη και έτσι αυτοί που ήταν σε κατώτερη οικονομική κατάσταση θα εξασφάλιζαν κάποια χρήματα. Επίσης αφού όλα αυτά έχουν σχέση και με την εκπαίδευση θα μπορούσαν να γίνονται δωρεάν μαθήματα για να έχουν όλοι την δυνατότητα να αναζητήσουν δουλειά χωρίς το πρόβλημα της εκπαίδευσης. Τέλος πιο συχνά θα μπορούσε το κράτος να οργανώνει δωρεάν παροχές, δηλαδή να δίνονται σε αυτούς που τα έχουν περισσότερη ανάγκη κάποια βασικά αγαθά μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν τις ανάγκες τους έστω και για λίγες μέρες.
Γιακουμή Θάλεια
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν σήμερα, όχι μόνο την Οικονομική επιστήμη, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία είναι το πρόβλημα της συνύπαρξης της ατομικής ιδιοκτησίας, χωρίς έντονες, τουλάχιστον, κοινωνικές ανισότητες. Παρακάτω παρουσιάζονται κάποιες λύσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επίλυση αυτής της αντίφασης.
1. Ενίσχυση της αλληλεγγύης σε κοινωνικό πλαίσιο. Τα μέλη της κοινωνίας θα μπορούσαν να αλληλοβοηθούνται, ώστε οι οικονομικά ισχυρότεροι να στηρίζουν με διάφορα μέσα τους οικονομικά ασθενέστερους. Για παράδειγμα, οι εύποροι κάτοικοι μιας περιοχής θα μπορούσαν να αναλάβουν να καλύψουν κάποια έξοδα των φτωχότερων σχετικά με ανάγκες απαραίτητες για την επιβίωσή τους, όπως το ενοίκιο, το ηλεκτρικό ρεύμα, ο στοιχειώδης ρουχισμός κ.τ.λ.
2. Λήψη περισσότερων κοινωνικών μέτρων, όπως κατασκευή ορφανοτροφείων και κτιρίων για τη στέγαση των αστέγων, επιδόματα για τους άπορους κτλ.
3. Προσφορά ίσων ευκαιριών προς όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτου οικονομικής κατάστασης ή οικονομικής τάξης. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν το κράτος ενθάρρυνε τη μόρφωση και την εξειδίκευση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Επίσης, θα μπορούσε να τους παρέχει ίσες δυνατότητες για εκπαίδευση και επαγγελματική αποκατάσταση με αυτούς που διαθέτουν τα οικονομικά μέσα.
4. Θέσπιση αυστηρότερων νόμων, ελέγχων και ποινών όσον αφορά στις ενέργειες των ισχυρών. Με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθούν οι αυθαιρεσίες των πλουσίων, η εκμετάλλευση των εργαζομένων και η απόκτηση πλούτου με παράνομα μέσα ή εις βάρους του κράτους.
5. Οικονομική ενίσχυση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων σε διάφορους τομείς, όπως η εκπαίδευση, η εργασία, η υγεία, η ενημέρωση. Για παράδειγμα, το κράτος θα μπορούσε να συμβάλλει στην προώθηση των μικρών επιχειρήσεων ή βιοτεχνιών, να ενθαρρύνει την ενημέρωση και εξειδίκευση σε θέματα εργασίας ή υγείας.
6. Βαρύτερη φορολογία για τους πλούσιους. Μέσω της επιβολής περισσότερων φόρων στους ευπορότερους, το κράτος θα έχει μεγάλο οικονομικό όφελος το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη στήριξη των ασθενέστερων.
Γιαννακάρα Κατερίνα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στο παραπάνω θέμα παίζουν ρόλο, τόσο το κράτος όσο και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά. Η κυβέρνηση οφείλει να θεσπίσει νομοθεσίες, οι οποίες θα προστατεύουν οποιαδήποτε μικρή ατομική ιδιοκτησία. Θα πρέπει να υπάρξουν νόμοι που θα διευκολύνουν την απόκτηση ιδιοκτησίας από απλούς πολίτες, όπως μείωση του ΦΠΑ, αύξησης μισθών κλπ. Επίσης, καλό θα ήταν να πραγματοποιηθούν έλεγχοι όσον αφορά σε περιστατικά μεγάλων ξαφνικών ιδιοκτησιών. Σε περίπτωση παρανομίας πρέπει να γίνεται κατάσχεση ακινήτου ή καταθέσεων και να χρησιμοποιηθούν από το κράτος για να κάνει πιο ευνοϊκές τις συνθήκες για τους μικροϊδιοκτήτες. Από την άλλη πλευρά, κάθε απλός πολίτης πρέπει να ενεργεί συνειδητά και νόμιμα, προκειμένου να διευρύνει την περιουσία του. Μπορεί να θέσει ορισμένους στόχους που σχετίζονται με την ιδιοκτησία και μέσα από την εργασία να τους επιτύχει. Έτσι μειώνεται το πρόβλημα της άνισης κατανομής του πλούτου.
Γραμματικός Χρήστος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για να εξομαλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες, δηλαδή να συνυπάρχει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς έντονες, τουλάχιστον, ανισότητες, το κράτος θα πρέπει να λάβει υπόψιν του οικονομικά, κοινωνικά, αλλά και γεωγραφικά κριτήρια, ώστε να μπορέσει να πάρει τα κατάλληλα μέτρα. Με βάση τα οικονομικά κριτήρια, το κράτος θα πρέπει να βάλει υψηλή φορολόγηση πάνω από ένα όριο, ανάλογα με την περιουσιακή κατάσταση και την αντικειμενική αξία των περιουσιακών στοιχείων του κάθε ανθρώπου, έτσι ώστε οι πλουσιότεροι να προσφέρουν στους φτωχότερους κάποια οικονομική στήριξη. Ακόμα, με βάση τα κοινωνικά κριτήρια θα πρέπει το κράτος να συνυπολογίσει και τα μέλη της κάθε οικογένειας, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνει τη γεννητικότητα, καθώς αυτό το μέτρο θα είναι υπέρ της πολύτεκνης οικογένειας. Τέλος, με βάση τα γεωγραφικά κριτήρια το κράτος πρέπει να λάβει ένα μέτρο, το οποίο θα δώσει προσοχή στην γεωγραφική απόσταση των ατομικών ιδιοκτησιών από τα αστικά κέντρα.
Δανηιλίδου Ηλιάνα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένα σοβαρό και μακροπρόθεσμο πρόβλημα, όπως αυτό της κοινωνικής ανισότητας ως προς το θέμα του ατομικού πλούτου πρέπει να αντιμετωπισθεί στις ρίζες του. Μια από αυτές, ίσως και η βασικότερη, αποτελεί ο τομέας της εκπαίδευσης. Όλα ξεκινούν από ένα κακό παιδαγωγικό σύστημα που αφήνει τους πολίτες αμόρφωτους και τους καθιστά ανίκανους να βρουν μια καλή δουλειά που θα τους προφέρει ένα αξιοπρεπές, τουλάχιστον, βιοτικό επίπεδο. Επομένως, μια λύση του προβλήματος είναι η καλύτερη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Μια άλλη λύση είναι η υποχρεωτική «δωρεά» μέρους των εσόδων των πλουσίων σε κατώτερες κοινωνικές ομάδες που το έχουν ανάγκη. Ακόμα, φαίνεται πολύ δίκαιο οι πλουσιότεροι πολίτες να φορολογούνται περισσότερο από τους πιο φτωχούς, ώστε να ισοσταθμιστεί ως έναν βαθμό και κατά κάποιον τρόπο αυτή η μεγάλη χρηματική διαφορά. Επιπλέον, το κράτος θα πρέπει να φροντίσει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους και να σταματήσει να δίνει μεροληπτικά πλεονεκτήματα σε απογόνους «σημαντικών» οικογενειών. Θα πρέπει, ακόμα, να προσφέρει εργασία και στους λιγότερο μορφωμένους πολίτες που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για κάποιο πανεπιστήμιο, ή δεν κατάφεραν να πάρουν κάποιο πτυχίο. Θα πρέπει, και εμείς οι ίδιοι, να σταματήσουμε να ταυτίζουμε το «είναι» με το «έχειν», δηλαδή να μην χαρακτηρίζουμε κάποιον από τον ατομικό του πλούτο και να του δίνουμε άδικες ευκαιρίες να κερδίζει από αυτό. Η προαναφερόμενη σχέση βασίζεται στην πεποίθηση που έχουν σχηματίσει τα μέλη της κοινωνίας για την αξία του χρήματος και στο γεγονός ότι το έχουν εκλάβει, λανθασμένα, ως το σημαντικότερο από όλα τα αγαθά. Επιπρόσθετα, πρέπει να ληφθούν έγκαιρα μέτρα για την ύπαρξη διαφάνειας, ώστε να μην επιτρέπουμε σε άτομα που δεν το αξίζουν να πλουτίζουν παράνομα. Θα πρέπει να δημιουργηθούν κατευθύνσεις από το κράτος ώστε να μην μαζεύονται πολλοί γνώστες ενός συγκεκριμένου επαγγέλματος και επομένως να μην ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα εργασιακής τους απορρόφησης. Τέλος πρέπει και πάλι το κράτος να ενθαρρύνει τους πλούσιους επιχειρηματίες να επενδύουν αντί να συσσωρεύουν πλούτο, καθώς έτσι, αυτόματα, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.
Δουράκογλου Αιμιλία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Είναι σαφές ότι όταν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία οπωσδήποτε προκύπτουν κοινωνικές ανισότητες σε βάρος αυτών που κατέχουν το μικρότερο μέρος της συνολικής ιδιοκτησίας. Προκειμένου να περιοριστούν αυτές οι κοινωνικές ανισότητες είναι επιτακτική ανάγκη να ληφθούν κάποια μέτρα. Πρώτα απ? όλα είναι σημαντικό να εξετάσουμε το μέγεθος της περιουσίας που έχει ο κάθε πολίτης, ιδίως της κινητής. Έτσι, η φορολόγηση θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλότερη για εκείνους που έχουν πολλές ιδιοκτησίες, ώστε να μην προχωρήσουν σε νέα αγορά γης ενισχύοντας την κοινωνική ανισότητα. Ακόμα θα μπορούσαν να εξαιρούνται από άλλου είδους οικονομική ενίσχυση, όπως η σύνταξη. Αντίθετα, εκείνοι που κατέχουν λίγες ή και καθόλου ιδιοκτησίες πρέπει να προωθηθούν στην αγορά. Μια λύση θα ήταν να δέχονται επιδόματα ή άλλα οικονομικά κίνητρα ώστε να διατηρήσουν τις ιδιοκτησίες ή και ενδεχομένως να τις επαυξήσουν. Τέλος, μία, ίσως ακραία, λύση θα μπορούσε να θεωρηθεί η αναδιανομή των ακινήτων έτσι ώστε όλοι να έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν.
Ελευθεριάδη Μαρία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι σύγχρονες κοινωνίες του υλικού ευδαιμονισμού στοχεύουν στον πλουτισμό και τον καταναλωτισμό με αποτέλεσμα πρώτη αξία να αναδεικνύεται το χρήμα. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες κατέληξαν σε ολιγαρχίες του πλούτου.
Για να επιστρέψουμε σε μια ανθρώπινη κοινωνία μπορούμε να ακολουθήσουμε το φιλελεύθερο μοντέλο που αφήνει ελεύθερη την οικονομία αλλά παράλληλα οργανώνει το κράτος Προνοίας που παρέχει δωρεάν υγεία και παιδεία ενώ προστατεύει και ενισχύει τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες.
Μια άλλη λύση είναι η αυστηρά ελεγχόμενη οικονομία σε μια αταξική κοινωνία όπου η ιδιοκτησία θεωρείται κλοπή. Το κράτος θα παρέχει δουλειά, υγεία, παιδεία σε όλους χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις στους μισθούς.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν τα αγαθά της γης. Αν καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο τότε μπορεί να γίνει αυτό εφικτό, αφού ο πλούτος θα ανήκει σε όλους και όχι στους λίγους προνομιούχους!
Για να εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι. Πώς θα γίνει αυτό όμως; Με μια ανθρωπιστική παιδεία η οποία θα μας διδάξει το σεβασμό στον άνθρωπο και θα μας μυήσει στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης!
Εφραιμίδης Γιώργος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μία ιδέα του πρωτοπόρου Μαρξ, η οποία απορρίφθηκε από την Καθολική Εκκλησία και τον Λέοντα ΙΓ? ήταν αρκετή για να επιβραδύνει την άνθηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ο Μαρξ και γενικότερα οι σοσιαλιστές υποστήριζαν ότι ο εργάτης δεν πρέπει να επενδύει τους μισθούς του, γιατί όσο πιο εύκολο είναι να κερδίσει κάτι ακόμα πιο εύκολο είναι να το χάσει όλο. Αυτό το μέτρο όμως μετά το θάνατο του Μαρξ αποτέλεσε εύκολη λεία για την Καθολική Εκκλησία και τον Λέοντα ΙΓ?, οι οποίοι υποστήριζαν ότι αυτός ο νόμος δεσμεύει τους πάντες καθώς και ότι προσβάλλει τα φυσικά δικαιώματα του καθενός, αλλοιώνει τις κρατικές λειτουργίες και διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη. Βέβαια, έθεσαν ως προϋπόθεση για τη βελτίωση της τύχης των εργαζομένων το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας. Παρόλα αυτά αγνόησαν ότι αν κάποιος επενδύσει τους μισθούς του και η επένδυση του καταλήξει λάθος δεν αποζημιώνεται, αλλά και καταλήγει δούλος των άλλων. Έτσι η κοινωνική ανισότητα γίνεται πιο εμφανής.
Υποστηρικτής του Μαρξ και βασιζόμενος στις ιδέες του μέσα από τις οποίες δημιούργησε καινούριες ιδεολογίες και οικονομικές ? κοινωνικές στρατηγικές, ήταν ο σύντροφος Λένιν, ο οποίες κυνηγήθηκε πολύ από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Παρόλα αυτά δεν στάθηκαν άξιοι να εμποδίσουν αυτόν και την ιδεολογία που υποστήριζε. Βασικό του διάταγμα για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων αφορούσε κυρίως το αγροτικό πρόβλημα, το οποίο πίστευε ότι θα λυνόταν μόνο μέσω της κολεκτιβοποίησης της υπαίθρου. Ουσιαστικά αυτό το διάταγμα θεωρούσε ότι η διανομή μικρών κομματιών γης σε κάθε αγρότη ξεχωριστά (που αν και ερχόταν σε αντίθεση με κάποιες μαρξιστικές ιδέες που ήθελαν την διάκριση ανάμεσα σε γεωργούς και μικροαστούς) είχαν ως στόχο την ανακατανομή της γης στους μικροκτηματίες, μιας που μεγάλες εκτάσεις γης συγκεντρώνονται σε λίγους. Είναι αξιοσημείωτο βέβαια, ότι αυτό το μέτρο θα κατέληγε σε αδιέξοδο αν δεν ήταν ο ρεαλισμός και οι μαχητικές ικανότητες του Λένιν.
Ένας άλλος πρωτοπόρος αγωνιστής, ο οποίος βασίστηκε πάνω στη μαρξιστική και στην ιδεολογία του Λένιν ήταν ο Μάο Τσε Τουνγκ. Επρόκειτο για έναν ικανό και δυνατό άνδρα, ο οποίος πήρε μία σχετικά αποδυναμωμένη Κίνα και την έκανε μία δυνατή αυτοκρατορία. Ο Μάο Τσε Τουνγκ έδωσε μεγάλη βάση στην ανάπτυξη της γεωργίας. Για να μειώσει το έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό της Κίνας και να τον ισοσκελίσει έλαβε τρία ριζικά μέτρα.
Πρώτα από όλα δημιούργησε συγκεντρωτικό καθορισμό των φόρων, χωρίς φορολογικές διαφορές ανάμεσα στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Δεύτερον, μέσα από κάποιες καινοτομίες έδωσε τη δυνατότητα στις μεγάλες βιομηχανίες και στις εμπορικές επιχειρήσεις να επιτύχουν αξιόλογο κέρδος. Τρίτον, πήρε ένα αναγκαστικό δάνειο το οποίο κάλυψε πολύ γρήγορα μέσω του εμπορίου, μέσω του οποίου έθεσε σε κυκλοφορία τα πολλά αποθέματα αγροτικών προϊόντων. Τέλος, ο Μάο προσπάθησε να αναδιοργανώσει την ύπαιθρο που βασιζόταν σε αναρίθμητες αγροτικές ενώσεις με την εξαφάνιση των παλαιών εκμεταλλευτριών τάξεων. Είναι άξιο να σημειωθεί, ότι οι κοινωνικές ανισότητες που είχαν δημιουργηθεί, μέχρι τότε, δεν κατέστη δυνατό να εξαλειφθούν.
Κατά τη γνώμη μου, η κοινωνική ανισότητα μπορεί να καταπολεμηθεί αρκεί βέβαια να αναπτυχθεί το αίσθημα του πατριωτισμού και όχι του εγωισμού. Πρώτον, η κυβέρνηση να φορολογεί αυστηρά τους μεγαλοκτηματίες και τα έσοδα που παίρνει να τα δίνει, είτε ως άτοκα δάνεια στους μικροκτηματίες, είτε ως επιδοτήσεις, είτε ως μορφή κτημάτων σε αυτούς που δεν έχουν. Επιπρόσθετα, θα ήταν καλό η δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών οι οποίοι θα έχουν ρόλο προστατευτικό, συγκεντρωτικό καθώς και ερευνητικό, δηλαδή θα διεξάγουν έρευνες κυρίως στα εδάφη που καταναλώνουν τα ζώα. Τέλος θα πρέπει να δημιουργηθούν κάποιοι νόμοι που θα προστατεύουν τους μικρογεωργούς και τους μικροκτηνοτρόφους.
Γενικότερα σύμφωνα με πολλούς αγωνιστές και οικονομολόγους, οι κυβερνήσεις πρέπει να προστατεύουν τον πρωτογενή τομέα. Ουσιαστικά, να δημιουργήσουν μία νομοθετική ασπίδα που θα αποσκοπεί σε πλεόνασμα της πρωτογενούς παραγωγής και την αυτάρκεια του κράτους. Μέσω αυτού θα επιτευχθεί η ανάπτυξη και σε άλλους τομείς και θα επέλθει ευημερία.
Θεοδούλου Λάζαρος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το Σύνταγμα προστατεύει το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, ωστόσο έχει παρατηρηθεί ότι ο περισσότερος πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων. Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τους λόγιους κάθε εποχής: «Πώς θα προστατευθεί η ατομική ιδιοκτησία εξασφαλίζοντας το κοινωνικό καλό;», Θα μπορούσε κάποιος να πει πολλά περί του θέματος, η ουσία όμως δεν είναι να αποτραπεί ο πλούτος στα υψηλά κοινωνικά στρώματα, αλλά να αποτραπεί η φτώχεια στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Η ιδέα αυτή βασίζεται σε μία θεωρία ισότητας. Η οικονομία θα αποφασίσει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα, αυτό άλλωστε είναι ο οικονομικός φιλελευθερισμός. Το κράτος όμως έχει το καθήκον να προστατέψει την κατανομή του πλούτου και να αποφύγει τυχόν συσσωρεύσεις του. Το κράτος θα πρέπει να δημιουργήσει νόμο που θα αποτρέπει την κατάσχεση της πρώτης κατοικίας απ? οποιονδήποτε φορέα. Μία τετραμελής οικογένεια π.χ. δε θα επιτρεπόταν να στερηθεί το σπίτι λόγω δανείου (στεγαστικού και μη). Η εξασφάλιση κατοικίας θα προσέδιδε κοινωνική σιγουριά και περισσότερη καταναλωτική ασφάλεια. Μία νοικοκυρά θα μπορούσε με μεγαλύτερη άνεση να διοχετεύσει στην αγορά ένα ποσοστό του οικογενειακού εισοδήματος και να μην περιοριστεί στα «απλώς απαραίτητα». Εφόσον, θα υπάρχει ασφάλεια θα υπάρχει κατανάλωση.
Πάνω στη σκέψη αυτή θα μπορούσαν να παγώσουν τα δάνεια ή ακόμα καλύτερα να επιβραδυνθούν, έτσι ώστε να υπάρχει τραπεζική σταθερότητα και οικονομική ρευστότητα. Η ιδέα αυτή θα βασίζεται στο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα από το οποίο θα λαμβάνει ο εκάστοτε δανειστής το 5% με 15% (εάν το οικογενειακό εισόδημα ξεπερνάει τα 100.000? με δύο εργαζόμενους). Σε περίπτωση που κανείς στην οικογένεια δεν εργάζεται θα ισχύει το ?ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος?.
Η προσέγγιση επενδυτών θα μπορούσε να επιτευχθεί με την πτώση του Φ.Π.Α.. Η αγορά θα έπαιρνε μία αναπνοή και οι τιμές θα μπορούσαν να μειωθούν. Αντίθετα, τα κέρδη θα ήταν πολλά.
Ακόμα, εάν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις είχαν φορολογία 30% και 40% τότε θα μπορούσε να υπάρξει κεφάλαιο πολύ μεγαλύτερο από το ήδη υπάρχον. Οι εταιρείες θα μπορούσαν κατ? επιλογήν να πληρώνουν το 28% και το 2% να πήγαινε ως bonus στους εργαζομένους. Στις πολυεθνικές θα ίσχυε 39% στο κράτος και 1% στους εργαζομένους.
Επίσης, το κατώτατο εισόδημα καλό θα ήταν να ανέλθει στα 700? - 750?. Έτσι θα διατηρούνταν και η αγοραστική κινητικότητα.
Τέλος, το ωφέλιμο θα ήταν να ενθαρρύνει την ανάπτυξη του πρωτογενούς (γεωργία, κτηνοτροφία) και του τριτογενούς τομέα (τουρισμός, ναυτιλία). Η αστικοποίηση επιφέρει την ερήμωση των υπαίθριων περιοχών και η εξειδίκευση σε κλισέ επαγγέλματα προσφέρει ανεργία και ανειδίκευτους εργαζομένους σε άλλους τομείς. Αυτό θα μπορούσε να πετύχει με ενθάρρυνση των τομέων αυτών διαμέσου της εκπαίδευσης. Διότι έτσι υπάρχει η αυτάρκεια που είναι απαραίτητη για την ευημερία ενός κράτους.
Κατ? αυτόν τον τρόπο θα μπορεί ο καθένας με άνεση να πλουτίζει ή έστω να απολαμβάνει μία σίγουρη ζωή άνευ οικονομικών στερήσεων.
Θεοδούλου Χριστόφορος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούν οι εργαζόμενοι πολίτες δεν ανήκει σ? αυτούς, αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια οικονομικών ολιγαρχών στερώντας όχι μόνο την ατομική ιδιοκτησία αλλά και τα μέσα επιβίωσης από μεγάλο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη μας. Είναι αναπόφευκτες λοιπόν οι κοινωνικές ανισότητες με αποτέλεσμα να εμφανίζεται το φαινόμενο της συγκέντρωσης μεγάλης ατομικής ιδιοκτησίας σε λίγους.
Το σημαντικότερο ερώτημα γι? αυτήν την αντίφαση, δηλαδή να συνυπάρχει η ατομική ιδιοκτησία χωρίς την ύπαρξη κοινωνικών ανισοτήτων, είναι ποιος παράγει και τι παράγει. Πρέπει λοιπόν σε μια κοινωνία να γίνει από κοινού προσδιορισμός των αναγκών της και του τρόπου ικανοποίησης τους.
Η λύση σε αυτό το ζήτημα θεωρώ ότι πηγάζει από την πολιτική βούληση των εκάστοτε κυβερνήσεων και την απουσία αξιολογικών σταθερών από την οποία πάσχει ο σύγχρονος άνθρωπος. Η εκλεγμένη εξουσία πρέπει να υιοθετήσει έμπρακτες αξίες όπως η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και να εφαρμόσει αυτό που λέγεται κοινωνική δικαιοσύνη με ταυτόχρονη αλλαγή των κοινωνικών δομών. Επίσης πρέπει να γίνουν επενδύσεις για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κοινωνικής προστασίας του πληθυσμού που πλήττεται από την φτώχεια. Ας μη ξεχνάμε ότι η ύπαρξη ατομικής ιδιοκτησίας είναι η κινητήρια δύναμη ανάπτυξης της οικονομίας.
Η ιδιωτικοποίηση κρατικής περιουσίας είναι επίσης μια σημαντική λύση προς την κατεύθυνση αυτή. Με τον τρόπο αυτό, αφενός θα μειωθούν οι κρατικές δαπάνες και αφετέρου οι πολίτες θα απολαμβάνουν τόσο οι ίδιοι τα κέρδη από την εκμετάλλευση της ατομικής τους πλέον περιουσίας αφού θα αποδίδουν περισσότερο, όσο και θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας του τόπου τους.
Καρακώστα Βίκυ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι κοινωνικές ανισότητες με τα σημερινά δεδομένα πηγάζουν από την οικονομική κατάσταση του καθενός. Έτσι πιστεύω πως μια λύση θα μπορούσε να είναι η οικονομική ενίσχυση των ανίσχυρων με την βοήθεια των ευπορότερων. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει αύξηση των φόρων στους μεγάλους εισοδηματίες και ιδιοκτήτες πολλών αγαθών και αύξηση των επιδομάτων και βοηθειών από το κράτος προς τους οικονομικά ασθενέστερους. Παρόλα αυτά, αυτή η λύση κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να καταστεί άδικη σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Για παράδειγμα αν κάποιος δουλεύει σκληρά και βγάζει τα λεφτά του, γιατί να στερηθεί κάποια από αυτά για να πάνε σε κάποιον που βασίζεται στα επιδόματα και δεν δουλεύει;
Κοεμτζόπουλος Λάζαρος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το φαινόμενο της εμφάνισης κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ συχνό. Όμως, όπως σε κάθε πρόβλημα υπάρχει και μια λύση, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης του φαινομένου αυτού. Όσον αφορά το ατομικό επίπεδο, οι οικονομικά ισχυροί θα μπορούσαν να μοιράζουν με κάποιο τρόπο την περιουσία τους, δίνοντας το δικαίωμα χρήσης των αγαθών τους, στους οικονομικά ανίσχυρους. Επίσης, μια άλλη λύση είναι να λάβει δράση το κράτος ? κυβέρνηση, το οποίο θα μπορούσε να φορολογεί τους ανθρώπους ανάλογα με το εισόδημα τους και την οικονομική τους άνεση. Τέλος, όσον αφορά το κοινωνικό επίπεδο, πολύ καλή ιδέα, είναι όσοι μπορούν, να βοηθάνε αυτούς που έχουν ανάγκη, όπως γίνεται με τα κοινωνικά παντοπωλεία. Ελπίζω κάποτε η κοινωνία να αλλάξει ώστε να μην υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες.
Κόντρα Βιόλα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η ατομική ιδιοκτησία αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου όπως η προσωπική ελευθερία, η ασφάλεια, η ελευθερία έκφρασης κ.α. Η ιδιοκτησία γης και γενικότερα αγαθών αποτελεί σημαντική πηγή και σύμβολο πλούτου, δύναμης και κοινωνικής θέσης. Ο τρόπος όμως απόκτησης αυτών των αγαθών δεν είναι πάντα νόμιμος ή ως αποτέλεσμα σκληρής εργασίας και προσωπικού μόχθου. Η συγκέντρωση λοιπόν πολλών αγαθών σε ένα πρόσωπο μπορεί να αποτελέσει αιτία κοινωνικών ανισοτήτων και αναταραχών.
Μία πιθανή λύση θα ήταν εκείνη της παροχής ίδιας μεταχείρισης σε όλους τους κατόχους ? ιδιοκτήτες αγαθών από την κρατική εξουσία. Το κράτος θα πρέπει με άλλα λόγια να μεταχειρίζεται με τρόπο ίσο τον κάθε ιδιοκτήτη χωρίς να αφήνει περιθώρια εκμετάλλευσης ασθενέστερων.
Είναι εμφανές σήμερα ότι ένας ιδιωτικός για παράδειγμα υπάλληλος των 600 ή 700 ευρώ δεν μπορεί να αποκτήσει υλικά αγαθά σε σύγκριση με έναν άλλο με μεγαλύτερο εισόδημα υπάλληλο. Άρα αφού η ατομική ιδιοκτησία είναι μια συνάρτηση οικονομικών μεγεθών, οι μισθοί του καθενός θα πρέπει να είναι ανάλογοι της παρεχόμενης εργασίας του εκάστοτε υπαλλήλου. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί και μέσω διαφόρων νομικών πλαισίων που καθιερώνουν ίδιο μισθό για την ίδια εργασία σε ιδιωτικό και δημόσιο επίπεδο.
Σε κοινωνικό επίπεδο, η διακρίσεις μεταξύ των ατόμων μέσα σε κάθε κοινωνία αποτελεί μία ακόμα αιτία για την συγκέντρωση πολλών αγαθών σε ένα άτομο. Η αντιμετώπιση αυτών των διακρίσεων θα εξισώσει τους πολίτες μιας κοινωνίας. Επίσης η καταπολέμηση του σημαντικού προβλήματος της ανεργίας ίσως αποτελέσει μια λύση.
Το κράτος γενικότερα θεωρείται ότι πρέπει να αποτελείται από άτομα τα οποία με την σειρά τους πρέπει να διέπονται από την αίσθηση του μέτρου και την ύπαρξη ηθικών φραγμών. Από μόνο του το άτομο δηλαδή θα πρέπει να οριοθετήσει τον εαυτού του με βάση τις δικές του οικονομικές δυνατότητες και μόνον αυτές χωρίς να επηρεάζεται από τις υπερκαταναλωτικές τάσεις των καιρών μας.
Κουκουρίκου Ελένη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για να υπάρχει ατομική ιδιοκτησία χωρίς έντονες κοινωνικές ανισότητες, χρειάζεται συλλογική προσπάθεια από όλους. Αρχικά, μπορεί το κράτος να δωρίσει ένα αγαθό πρώτης ανάγκης, όπως για παράδειγμα ένα διαμέρισμα, στους οικονομικά αδύναμους, έτσι ώστε να υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους. Άλλη μία ιδέα είναι η μείωση της φορολογίας σε όσους δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν και η αντίστοιχη αύξηση σε όσους αντέχουν οικονομικά. Τέλος, μπορεί να υπάρξει περιορισμός στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, για να έχουν και οι μικρότερες τη δυνατότητα πώλησης των δικών τους προϊόντων.
Κωνσταντινίδου Μαρία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Όλοι έχουν δικαίωμα στην ιδιοκτησία επειδή όλοι είναι ίσοι και ανεξάρτητοι. Μπορεί να συνυπάρχει η ατομική ιδιοκτησία, χωρίς έντονες τουλάχιστον κοινωνικές ανισότητες εάν η κοινωνία δίνει την δυνατότητα σε όλα τα μέλη της, ή αν όχι στα περισσότερα, να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα που θα τους καθιστά σχεδόν ίσους μεταξύ τους και θα τους επιτρέπει να συμβιώνουν αρμονικά. Αν το άτομο δεν έχει κάποια σταθερή απασχόληση και ζει σε κατάσταση φτώχιας, οδηγείται αυτόματα σε περιθωριοποίηση του και στιγματισμό της ζωής του και των επιλογών του. Το κράτος θα μπορούσε να συρρικνώσει τα όρια της ιδιοκτησίας θέτοντας έτσι υπεράνω του δικαιώματος της ιδιοκτησίας άλλα αγαθά, όπως εκείνο του δημόσιου συμφέροντος.
Λεοντής Παναγιώτης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η σημερινή κοινωνία μπορεί να χαρακτηριστεί κατά την γνώμη μου ως μια κοινωνία όπου οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλά οικονομικά προβλήματα και οι λιγότεροι δεν έχουν συναντήσει ακόμη αυτά τα προβλήματα. Βέβαια, αρκετοί μπορεί να μην τα συναντήσουν ποτέ στη ζωή τους, αλλά πιστεύω ότι για όλους έρχεται η θεία δίκη και αυτό γιατί, κατά την γνώμη μου, όσοι δεν αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα και χαίρονται όλες αυτές τις ατομικές ιδιοκτησίες έχουν κάνει κάποια παραπτώματα, είτε μικρά, είτε μεγάλα. Αυτό προκαλεί μεγάλες συγκρούσεις και αντιφάσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Έτσι νομίζω ότι αυτές οι κοινωνικές ανισότητες μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από ένα δίκαιο και αντικειμενικό κράτος-κυβέρνηση το οποίο δεν υποτάσσεται στο βωμό του χρήματος και της απληστίας αλλά θα κρίνει όλους τους πολίτες και θα τους αντιμετωπίζει ίσα. Επίσης, αυτή η κοινωνική ανισότητα θα μπορούσε να εξαλειφθεί και με την σωστή και αντικειμενική εκπαίδευση των εφήβων, οι οποίοι προετοιμάζονται να εισέλθουν και να γίνουν χρήσιμοι προς στην κοινωνία και όχι η κοινωνία να γίνει χρήσιμη σε αυτούς!
Μαλαματίνος Μάριος-Χρήστος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων που αφορούν την ατομική ιδιοκτησία είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο. Μερικοί τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τις ανισότητες αυτές είναι η αύξηση της φορολογίας στους οικονομικά ισχυρούς με μια παράλληλη μείωσή της στους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά και η προσφορά δωρεάν μαθημάτων επαγγελματικής κατάρτισης στους ανέργους, βοηθώντας τους με αυτόν τον τρόπο στην εύρεση εργασίας, κάτι απαραίτητο για την απόκτηση ατομικής ιδιοκτησίας. Επίσης, ένας ακόμη τρόπος θα μπορούσε να είναι η αποκατάσταση των απόρων από τους ζάμπλουτους. Επιπλέον, η παραχώρηση ενός συγκεκριμένου ποσού στους φτωχούς (χωρίς την ανάγκη επιστροφής χρημάτων) , για την δημιουργία επιχειρήσεων θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας ακόμη τρόπος για να αντιμετωπιστεί το μείζων αυτό ζήτημα. Τέλος, κάτι ακραίο και σχετικά απίθανο είναι το μοίρασμα του παγκόσμιου πλούτου από την αρχή. Αυτοί είναι μερικοί τρόποι καταπολέμησης του ζητήματος που αφορά τις κοινωνικές ανισότητες που μαστίζουν όλες τις σύγχρονες κοινωνίες.
Μανγκλάρας Βασίλης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η συνύπαρξη της ατομικής ιδιοκτησίας χωρίς έντονες κοινωνικές ανισότητες θα ήταν ο ιδανικός τρόπος ζωής για κάθε λαό και αυτό γιατί ο καθένας θα μπορούσε να αυξήσει τα περιουσιακά του στοιχεία χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως την ίδια στιγμή θα πεθαίνουν άνθρωποι επειδή δεν έχουν να φάνε. Βέβαια λύσεις υπάρχουν πολλές, και κοινωνικές και ατομικές, αλλά δεν υπάρχει διάθεση να υλοποιηθούν. Π.χ. θα μπορούσαν οι άνθρωποι με μεγάλο εισόδημα να δίνουν ένα μέρος του εισοδήματος τους στους αστέγους, ή να βγει ένας νόμος που να επιβάλει στους ανθρώπους με πολύ μεγάλο εισόδημα να πληρώνουν τα έξοδα κάποιων φτωχών οικογενειών.
Μέλλιος Θωμάς
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι κοινωνικές ανισότητες που πηγάζουν από την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας είναι ένα θέμα το οποίο απασχολεί και θα συνεχίσει να απασχολεί πολλές γενιές. Ωστόσο, ίσως κάποιοι από τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να λυθεί η αντίφαση αυτή είναι οι παρακάτω. 'Όσον αφορά το συλλογικό επίπεδο, τα άτομα με μεγάλη ατομική ιδιοκτησία δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν όσους έχουν μικρή ατομική ιδιοκτησία ως αριθμητικά σύνολα αλλά ως πρόσωπα. Με άλλα λόγια, οι οικονομικά ισχυροί δεν πρέπει να ασκούν εξουσία στους οικονομικά ανίσχυρους, μετατρέποντάς τους σε υποζύγια. Για παράδειγμα ένα πολυκατάστημα (π.χ. Praktiker) που έχει την δυνατότητα να ανοίγει πολλά υποκαταστήματα σε διαφορετικές πόλεις ή και χώρες, μπορεί μέσω των πολλών παραγγελιών να προσφέρει καλύτερες τιμές, ή να αντιμετωπίζεται με ελαφρύτερη φορολογία από το κράτος και έτσι να είναι ανταγωνιστικότερο έναντι μικρότερων (ατομικών ή οικογενειακών) επιχειρήσεων των οποίων η επιχειρηματική δραστηριότητα ενδέχεται να τεθεί σε κίνδυνο ή και να διακοπεί, μη μπορώντας - ως οικονομικά ασθενέστερη - να ανταγωνιστεί έναν ?γίγαντα?. Στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσαμε σε ατομικό επίπεδο να ενισχύουμε, όσο γίνεται, οικονομικά τις μικρές επιχειρήσεις επιλέγοντας να ψωνίζουμε προϊόντα τους και όχι εμπορεύματα πολυεθνικών επιχειρήσεων. Τέλος, σε θεσμικό επίπεδο, η κυβέρνηση θα μπορούσε να θέσει κάποια όρια σύμφωνα με τα οποία η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας να ?σταματά? εκεί που αρχίζει, να ?καταπατά? μια άλλη ατομική ιδιοκτησία. Συνοψίζοντας πρέπει να δημιουργηθεί μια κοινωνία, η οποία θα συνδυάζει κοινωνική ισότητα και ταυτόχρονα ανάδειξη της μοναδικότητας του ατόμου.
Μπουλάκη Μαρία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Από τα αρχαία χρόνια, ο θεσμός της ατομικής ιδιοκτησίας, δηλαδή το δικαίωμα που διασφαλίζεται από την έννομη τάξη, πάνω σε κινητά ή ακίνητα πράγματα, αποτέλεσε από τη μια μεριά κίνητρο για προσπάθεια αύξησης πλούτου και από την άλλη, αιτία προστριβών τόσο μεταξύ ατόμων όσο και κοινωνικών τάξεων και κρατών.
Πρωτίστως, η πολιτεία οφείλει να λαμβάνει μέτρα για την εξομάλυνση των έντονων οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των πολιτών της, χωρίς βέβαια να έχει το δικαίωμα να καταργήσει το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, που έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά ακόμα και από τα χρόνια της γαλλικής επανάστασης. Η διανομή κρατικής γης σε ακτήμονες πολίτες έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι μπορεί να βοηθήσει στην κατεύθυνση αυτή και είναι κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί ακόμα και στις μέρες μας. Επιπλέον, ουσιαστικής σημασίας θα ήταν και μια στοχευμένη προς αυτό φορολογική πολιτική. Συγκεκριμένα, θα μπορούσαν να θεσπιστούν φορολογικές ελαφρύνσεις για ανθρώπους με χαμηλή ιδιοκτησία, ενώ παράλληλα, να επιβληθούν υψηλοί φορολογικοί συντελεστές για άτομα με μεγάλη ατομική ιδιοκτησία. Ακόμα, μπορούν να δοθούν μέσω του τραπεζικού συστήματος χαμηλότερα δάνεια σε όσους στερούνται ιδιοκτησίας, προκειμένου να αποκτήσουν στοιχειωδώς πρόσβαση στο δικαίωμα αυτό.
Όμως και το κάθε άτομο ξεχωριστά μπορεί να συμβάλλει στον περιορισμό των ανισοτήτων σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Έτσι, ο κάθε πολίτης οφείλει να στηριχθεί στις δυνάμεις του για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων απόκτησης αγαθών. Επίσης, συνειδητοποιώντας κανείς την ανάγκη εξάλειψης των έντονων οικονομικών αντιθέσεων, προκειμένου να εξασφαλιστεί κοινωνική ειρήνη, οφείλει να βοηθήσει από τη θέση του εργοδότη ή της άρχουσας τάξης τους συνανθρώπους του να επιτύχουν πρόσβαση στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Γενικά, ελπίζω ότι μπορεί στο μέλλον να υπάρξει μια κοινωνία "ιδανική", όπου το άτομο θα έχει συνειδητοποιήσει την αξία του μέτρου και στο θέμα της ατομικής ιδιοκτησίας και θα αγωνίζεται ώστε να μη διαταραχθεί η ισορροπία αυτή.
Μωραΐτη Δήμητρα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Για να επιτευχθεί η συνύπαρξη της ατομικής ιδιοκτησίας χωρίς έντονες τουλάχιστον κοινωνικές ανισότητες, θα πρέπει οι άνθρωποι με αρκετά υψηλούς μισθούς να δίνουν ένα μέρος του μηναίου μισθού τους σε άτομα που έχουν ανάγκη από χρήματα. Μία ακόμα λύση, είναι το κράτος να φορολογεί περισσότερο τους πλούσιους και με αυτά τα χρήματα να ενισχύσει οικονομικά τους φτωχούς. Τέλος, οι οικονομικά δυνατοί, με δικιά τους πρωτοβουλία, θα μπορούσαν να αναλαμβάνουν και να φροντίζουν φτωχές οικογένειες.
Ντούμας Παναγιώτης
