Νικηφόρος Βρεττάκος , Μαζεύω τ? πεσμένα στάχια

Μαζεύω τ? πεσμένα στάχια ν? σο? στείλω λίγο ψωμί,
μαζεύω μ? τ? σπασμένο χέρι μου ?,τι ?μεινε ?π? τ?ν ?λιο
ν? σο? τ? στείλω ν? ντυθε?ς. ?μαθα π?ς κρυώνεις.

Τ?ν πράσινή σου φορεσι? ν? τ?ν φορέσεις τ?ν Λαμπρή!
Θ? τρέξουν μ? ?νθη τ? παιδιά.Θ? βγο?ν τ? περιστέρια,
κ? ? μάνα σου μ? μι? ποδιά, πλατιά, γεμάτη ?γάπη!

Πάρε ?ποιο δρόμο, ?ποια κορφή, ρώτα ?ποιο δένδρο θέλεις
Μ? ?κο?ς; Ο? δρόμοι ?λης της γ?ς βγαίνουνε στ?ν καρδιά μου!
Μ?ν ξεχαστε?ς κοιτάζοντας τ? φ?ς. Τ? ?κο?ς;... Ν?ρθε?ς!

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ: Μαθητές και μαθήτριες (κυρίως μαθήτριες, για να λέμε την αλήθεια) από πέντε σχολεία της Θεσσαλονίκης (Άαα! Έχουμε μαζί μας και δυο καθηγήτριες του 1^ου Πρότυπου Πειραματικού Λυκείου Θεσσαλονίκης)

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ: Συναντιόμαστε κάθε Πέμπτη, 14.30 μ.μ.- 16.00 μ.μ., στο 1^ο Π.Π.ΓΕΛ Θεσσαλονίκης «Μανόλης Ανδρόνικος» και προετοιμάζουμε μικρές παρεμβατικές δράσεις εθελοντικού χαρακτήρα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Αυτή τη στιγμή «τρέχουν» δύο δράσεις κυρίως, η συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για το «Χαμόγελο του Παιδιού» και η δραματοποίηση παραμυθιού που θα «ταξιδέψει» μαζί με την ομάδα μας σε παιδιατρικές κλινικές και ιδρύματα με μικρά παιδιά της Θεσσαλονίκης.

ΓΙΑΤΙ: Γιατί πιστεύουμε στην αξία της αλληλεγγύης σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, στην ανιδιοτελή προσφορά, στην αγάπη! Γιατί περνάμε όμορφα όλοι μαζί! Γιατί είναι κουραστικό να ασχολείσαι συνέχεια με τον εαυτό σου! Και είναι τόσο, μα τόσο «θεραπευτικό» να κοιτάζεις γύρω σου και να δίνεις έστω κι ένα γραμμάριο χαράς σε κάποιον που την έχει ανάγκη! Γιατί η χαρά που παίρνεις εσύ την ίδια στιγμή είναι χίλιες φορές πιο βαριά!

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ: Να προλάβουμε, να προλάβουμε, να προλάβουμε! Όσο γίνεται πιο πολλ?ς δράσεις, πιο πολλές συναντήσεις, πιο πολλά γέλια και συγκινήσεις. Να αξιωθούμε να δώσουμε και να πάρουμε!

ΤΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ: Να γίνει ο εθελοντισμός τρόπος ζωής για όλον τον κόσμο!