Ο μηχανισμός του πόνου και τα φυσικά αναλγητικά
Θεωρητικό άρθρο
5^ο Μαθητικό Συνέδριο Επιστήμης και Τεχνολογίας - ACSTAC 2016

Καλαμά Δανάη¹, Κουτελίδου Διονυσία² , Παπαϊωάννου Γιώργος³
1^ο  Πειραματικό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης «Μανόλης Ανδρόνικος»

Γρηγοριάδου Κυριακή

Msc  Βιολόγος, 1^ο Πειραματικό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης «Μανόλης Ανδρόνικος»

Περίληψη

Η παρούσα εργασία εμπίπτει στο επιστημονικό πεδίο της Βιολογίας και αποτελεί μια θεωρητική παραγμάτευση στον μηχανισμό του πόνου και των φυσικών αναλγητικών. Οι υποδοχείς του πόνου βρίσκονται στο δέρμα και στην πλεοψηφία των εσωτερικών οργάνων, διεγείρονται από την καταστροφή των νευρικών απολήξεων των αισθητικών νευρώνων και προκαλούν νευρικές ώσεις, που μεταφέρονται και αναλύονται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Όταν η νευρική ώση φτάσει στις συνάψεις, πυροδοτείται μια σειρά χημικών αντιδράσεων, μέσω των οποίων μεταφέρεται το μήνυμα σε άλλα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και δημιουργείται το αίσθημα του πόνου. Ως αναλγητικές ουσίες χαρακτηρίζονται αυτές που παρουσιάζουν ιδιοτητες καταστολής του πόνου ή εξάλειψής του. Οι ενδορφίνες είναι πεπτιδικές ορμόνες που παράγονται στον υποθάλαμο και στην υπόφυση, συνδέονται στους οπιοειδείς υποδοχείς των προσυναπτικών νευρώνων του εγκεφάλου και μπλοκάρουν το αίσθημα του πόνου. Το σώμα μας  παράγει πολλούς διαφορετικούς τύπους ενδορφινών, από τους οποίους την ισχυρότερη αναλγητική δράση έχουν οι β-ενδορφίνες. Εξωγενείς ουσίες, όπως η μορφίνη και η ηρωΐνη, δρουν με τον ίδιο τρόπο όπως οι ενδορφίνες και συνδέονται στους ίδιους υποδοχείς γιατί έχουν παρόμοια στερεοχημική δομή. Η χρήση των εξωγενών αυτών ουσιών, συχνά εμποδίζει τη φυσιολογική λειτουργια των οπιοειδών υποδοχέων. 

Διαβάστε την εργασία